Пакт Правадыроў (арыг. Pact of Chieftains) — дакумент, што паклаў канец жорсткай вайне Атрымання пасада ў спадчыну.
Апісанне[]
Вярхоўны кароль Скайрыма Боргас упаў ахвярай Дзікага Палявання у 1Э 369 падчас вандравання ў Сірадыл, куды ён адправіўся, каб з'яднацца з Алессыянскай імперыяй у супольнай вайне супраць басмераў. Пасля яго смерці быў скліканы Сход для вызначэння наступніка. Ярл Ханс з Вінтэрхолда з'яўляўся выяўным спадчыннікам, але адмову Сходу прызначыць яго новым вярхоўным каралём прывёў да працяглай і кровапралітнай вайны Атрыманні пасада ў спадчыну, цягам якой Скайрым страціў кантроль над тэрыторыямі Хай Рока, Морраўінда і Сірадыла.[1]
Вайна завяршылася толькі пяцьдзясят адзін год праз, у 1Э 420, з падпісаннем Пакта Правадыроў. З той пары Сход склікаўся толькі ў тых выпадках, калі вярхоўны кароль паміраў, не пакінуўшы простых спадчыннікаў. Цягам наступнага тысячагоддзя (да канца Другой эры) гэта адбылося толькі тры разы, і пытанне атрыманнем пасада ў спадчыну Скайрыма ніколі больш не развязваўся на падлозе лаянкі.[1] У 1Э 420 году Олаф Аднавокі, які дзякуючы свайму вялікаму вычыну апынуўся адзіным уладнікам, які ўладкоўваў усіх, стаў вярхоўным каралём, і ў краіне зноў наступіў свет.[2]
Спасылкі[]
- ↑ 1.0 1.1 Кішэнны даведнік па Імперыі, 1-е выд.
- ↑ Олаф і цмок — Аданата Лэатэллі