Пелагій Сэптым IV (арыг. Pelagius Septim IV, 3Э 294–3Э 368) — дваццаты імператар з дынастыі Сэптымаў, пляменнік Урыэля VI і Марыяты Сэптым.
Біяграфія[]
Пасля забойства імператрыцы Марыяты, не якая пакінула пасля сябе законных дзяцей, і смерці Элойзы, нябожчыцы ад ліхаманкі за чатыры гады до гэтага, уладнікам Імперыі стаў дваццаціпяцігадовы сын Элойзы, Пелагій, які прыняў тытул Пелагія IV у 3Э 339.[1]
Пелагій IV працягнуў справу сваёй цёткі, паступова вяртаючы мяцежныя каралеўствы ў склад Імперыі. Нягледзячы на тое, што Пелагію было ўласціва цярплівасць Марыяты і марудлівы ход яе дзеяў, ён не змог дамагчыся таго ж поспеху. Каралеўствы так доўга карысталіся абсалютнай аўтаноміяй, што нават мяккая імперская наяўнасць выглядала занадта адыёзна.[1]
Аднак калі ў 3Э 368 Пелагій сканаў, Тамрыэль быў нашмат бліжэй да адзінства, чым нават у часы Урыэля I. Пасля смерці Пелагіюса IV трон перайшоў да яго сына, Урыэлю Сэптыму VII.[1]
Падчас кіравання Пелагій IV, як і два яго папярэднікі, з падозраннем ставіўся да Псіджыкам, адмаўляючыся прымаць амбасадараў з выспы Артэйум у Імперскім горадзе.[2] Па некаторых звестках, ён інвеставаў значныя сродкі ў развіццё інфраструктуры Імперыі, складаючы кантракты з Будаўнічай камісіяй лорда Ванэка пра пабудову дарог і мастоў, асушванні балотаў і змаганню з кантрабандыстамі, то бок пра ўсім, што магло спрыяць развіццю гандлю.[3]
| Папярэднік: |
Імператар Імперыі Сэптымаў |
Наступнік: |
| Марыята | Урыэль VII |
