Elder Scrolls Wiki
Registreer
Advertisement
Knahatengriep
Knahaten Flu Victims
Slachtoffers van de Knahatengriep uit een visioen van Shazah
Basisinformatie
Naam Knahatengriep
Type Griepepidemie
Tijdperk Tweede Tijdperk
Beginjaar 2E 560
Eindjaar 2E 603
Plaats Black Marsh en veel van Tamriël
Betrokkenen
Partij 1 [[]]
Partij 2 [[]]
Partij 3 [[]]
Partij 4 [[]]
Commandant 1
Commandant 2
Commandant 3
Commandant 4
Strijdmacht 1
Strijdmacht 2
Strijdmacht 3
Strijdmacht 4
Resultaat
Slachtoffers 1
Slachtoffers 2
Slachtoffers 3
Slachtoffers 4
Winnaar
Gevolgen

De Knahatengriep (ook wel bekend als de Knahatenpest) was een van de dodelijkste infectieziektes die ooit op Tamriël woedde. De griep ging 43 jaar lang rond, van 2E 560 tot 2E 603.

Geschiedenis

Oorzaak

Er bestaan twee theorieën over hoe de Knahatengriep op Tamriël begon. Een van die theorieën gaat over een Argonian-shamaan, die het zo onrechtmatig vond dat dat zijn volk als grofvuil werd behandeld door de andere volkeren, dat hij een ziekte schiep door bomen te manipuleren door middel van de Hist. Een andere theorie schrijft voor dat de ziekte op natuurlijke wijze is ontstaan. Aangezien Argonians immuun waren voor deze griep, werd het eerste verhaal door velen als waarheid beschouwd.

De Knahatengriep begon in de stad Stormhold in 2E 560 en verspreidde daarna snel naar elke uithoek van Black Marsh en daarbuiten. Alle geïnfecteerde niet-Argonians kwamen om het leven. De griep zou daarna nog meer dan vier decennia over Tamriël voortwoekeren. De laatste gevallen werden in het jaar 2E 603 gemeld.

Nasleep

Er bestaat geen overzicht van het uiteindelijke aantal slachtoffers van de griep. Maar men weet wel dat de griep zo goed als de hele niet-inheemse bevolking van Black Marsh uitroeide. Buitenstaanders zouden nog eeuwenlang Black Marsh mijden vanwege de griep. Alleen de slavendrijvende Dunmer van Huize Dres, wiens gehele economie van de slavenhandel afhankelijk was, bleef in het gebied actief. Zelfs Tiber Septim zou het niet hebben aangedurfd om Black Marsh binnen te dringen vanwege de griep. Deze angst om het virus werd tot ver in het Derde Tijdperk gevoeld, toen er massaal paniek uitbrak omdat mensen dachten dat de griep weer was uitgebroken.

Ongeacht de bron van de griep, wisten de Argonians veel profijt te halen uit de uitbraak. Na de val van het Tweede Keizerrijk, die werd ingeluid door de moord op Potentaat Savirien-Chorak, verloor Cyrodiil de grip op het grootste deel van de provincie. Toen de griep daarna ook nog eens uitbrak, wist het Keizerrijk dat het Black Marsh moest opgeven.

De Knahatengriep was ook indirect een van de hoofdoorzaken van de Drie Banieren Oorlog. Omdat de griep de koninklijke familie van Wayrest uitroeide, kon Koning Emeric de troon overnemen, en zo het Daggerfall Convenant uitroepen. De griep had ook tot een crisissituatie geleid in Elsweyr, waar de Khajiit zich aansloten bij het Aldmeri Dominie uit respect en als dank voor de elfen die hun hadden bijgestaan in het zwaarste jaren van de griep. De Argonians waren zo gesterkt door de uitbraak dat ze zelfstandig konden besluiten zich aan te sluiten bij het Ebbenhart Pact, waarbij ze naast de Dunmer kwamen te staan, en dus niet als slaaf.

De Knahatengriep zorgde er ook voor dat er hogere normen kwamen voor de voedselkwaliteit en -veiligheid. Zo herzag de marine van Summerset drastisch haar rantsoeneringsbeleid.

Symptomen, behandeling en verspreiding

Qua vroege symptomen kregen veel mensen last van ‘misselijkheid, verlies van eetlust en moeheid’. In het volgende stadium kreeg men last van spierpijn, steken in de schouders, rillingen en waterende ogen. In een laat stadium kreeg men last van een zeer droge hoest, hoge koorts en bloeduitstortingen uit de neus, ogen en uiteindelijk ook de mond. Het meest uit het oog springende teken van de ziekte was een rode, korrelachtige uitslag, die niet jeukte maar wel over het hele lichaam trok. Na drie pijnlijke dagen gingen de meeste patiënten dood, maar sommige slachtoffers wisten maximaal nog een week te overleven.

Hoewel de ernstigste symptomen enigszins verzacht konden worden door sorghum-thee en kippensoep te drinken, werd de zoektocht naar een geneesmiddel belemmerd door een veelvoud aan bedenkelijke ‘behandelingen’. Zo zou een Roodwacht genaamd Perizada een heel dorp hebben gered met een toverdrankje dat bestond uit in zout gekookte klauwen van clannfears. Uiteindelijk kreeg deze zwendelaar ook de griep en kwam hij te overlijden.

Hoe de ziekte zich zo snel wist te verspreiden blijft onduidelijk. Sommigen meldden dat het virus zich door de lucht kon verspreiden, terwijl anderen weer zeiden dat dit alleen kon door fysiek contact te hebben met de uitslag op de huid. Deze tweede theorie wordt ondersteund door meldingen van geïnfecteerden die hun uitslag bedekten met doeken en verbanden, en hierdoor ook minder besmettelijk waren. Hoewel ze zelf immuun waren voor de Knahatengriep, werden de Argonians wel aangezien als dragers van het virus, waarschijnlijk vanwege de wijdverspreide gedachte dat ze het virus zelf hadden ontworpen.

Slachtoffers

Op het hoogtepunt van de Knahatengriep werd het merendeel van Tamriël overspoeld door griepgevallen. De griep verspreidde zich vanuit Black Marsh, waar het ontstond, naar zuidelijk Morrowind en voorbij de Topale Zee naar Elsweyr. Vanuit Elsweyr trok het virus naar Valenwood en bereikte het zelfs High Rock.

De griep roeide hele steden, religies en zelfs culturen uit. Zelfs de machtigste leiders werden niet gespaard. De hele koninklijke familie van Wayrest overleed aan de griep, waardoor de Gardner-dynastie in één keer werd uitgeroeid. Ook de held Oreyn Berenklouw, die vele goede daden in Valenwood verrichte, stierf aan de ziekte. In Valenwood werd daarnaast zowat de gehele Z’en-clan uitgeroeid. Deze gebeurtenis leidde ertoe dat de Bosmer dit geloof spoedig erna geheel opgaven.

Elsweyr werd heel erg hard geraakt door de griep. Vooral de stad Senchal kreeg het zwaar te verduren. In 2E 560 kwam het virus via de zee aan land in Senchal, waarna het merendeel van de bevolking ziek werd. Niet alleen de bevolking werd ziek; ook de stad zelf raakte zwaar beschadigd. De stadstaat verviel in anarchie en plunderingen waren aan de orde van de dag. Hele wijken werden in brand gestoken om de verspreiding van de griep in te dammen. Deze wijken zijn later nooit meer herbouwd. Een bezoeker aan Senchal schreef driehonderd jaar later op in zijn memoires dat je nog altijd de “afgebrande gebouwen aan de horizon kon zien, met zwarte, kartelige rafelranden die leken op het gebit van een maansuikerverslaafde.” Het virus werd in Elsweyr uiteindelijk ingedamd met behulp van de Altmer, die vele levens redden. De Khajiit stonden hierna bij hun in het krijt. Ondanks het enorme aantal slachtoffers, wist het Legioen van de Manie uiteindelijk de orde te herstellen en de door verscheidene clanmoeders ontdekte geneesmiddelen over de bevolking te verspreiden.

De Kothringi en het Crimsonschip

Het grootste aantal slachtoffers van de Knahatengriep viel in Black Marsh, waar de menselijke bevolking hard geraakt werd. Zo waren de nederzettingen van het zilverkleurige en inheemse Kothringi-volk, zoals Stillrise en Zuuk, al tegen 2E 561 compleet uitgestorven. De Kothringi hebben de griep dan ook niet overleefd en stierven uit als ras.

Een van de meest bekende verhalen uit die zware tijden, is die van het Crimsonschip. Het schip zat vol met Kothringi-vluchtelingen en vertrok uit Black Marsh op de 9e dag van het Eerste Zaad. Daarna kon het echter nergens meer aanmeren. Na een jaar op zee bereikten de vluchtelingen Hammerfell. Aangezien ook daar niemand ze wilde toelaten, zeilden ze verder naar het westen, de Abeceaanse Zee op. Het boek Piraten van de Abeceaan vertelt het verhaal van de ontdekking het schip door een groep piraten. Het schip was volstrekt stuurloos geraakt omdat de gehele bemanning om het leven was gekomen. Maar het lijkt hier om een fictief verhaal te gaan, want er bestaat geen officieel document dat de ontdekking van het schip bevestigt.

Toch wordt deze gebeurtenis nog altijd in Hammerfell herdacht. Dit geschiedt jaarlijks op de 20e dag van Regenshand en staat bekend als de ‘Dag van Schaamte’. Iedereen blijft op deze dag thuis, daar de legende voorschrijft dat het Crimsonschip op een dag terug zal keren.

Opmerkingen

  • Sommige Kothringi wisten de griep op bovennatuurlijke wijze te doorstaan en leefden tot 2E 582 nog in Black Marsh. Er bestaan echter geen documenten die aantonen dat deze nederzettingen daarna ook bleven bestaan. Bronnen van na deze tijd bevestigen keer op keer dat de Kothringi geheel door de griep zijn uitgeroeid.

Zie ook

Artikelen

  • Thrassiaanse pest — over de ziekte die nog meer levens eiste.
  • Ziektes — over andere veelvoorkomende ziektes in Tamriël.

Boeken

  • Over de Knahatengriep door Archivaris Neleminduure — een beschrijving van de Knahatengriep in zijn geheel
  • De adelaar en de kat door Heer Gharesh-ri, woordvoerder van de Manie — een beschrijving van de uitbraak van de Knahatengriep
  • De robijnen halsketting — over een waarschuwing die wordt genegeerd
  • Piraten van de Abeceaan — een verhaal over een groep piraten die op het beruchte Crimsonschip stuitten
  • Dagboek van Thracius Mento door Thracius Mento — een dagboek van een priester van de Negen Heiligen uit deze tijd
Advertisement