Żywot elytry — książka występująca w The Elder Scrolls IV: Oblivion.
Treść[]
Żywot elytry
Karmelle
Insekty zwane elytrami - najłagodniejsze z łagodnych stworzeń - przyjęły mnie między siebie jako jedną z nich. Ich tunele są w takim samym stopniu moim domem, co moja ciepła chatka. Powiem wręcz, że zaprosiły mnie do swojej rodziny. Wybrałam sobie dziwne życie, lecz nie żałuję tego.
Wielu spośród tych, którzy spotykają elytry, początkowo niepokoi ich wygląd. Same ich rozmiary wystarczają, by wzbudzić pewną obawę w większości ras człekokształtnych. Powiększony tułów może urosnąć nawet do rozmiarów dorosłego samca człowieka. Kiedy po raz pierwszy spotkałam mych owadzich przyjaciół, uznałam, że powiększone tułowie służy produkcji żółci, która jest tak kluczowa w ich życiu. Tak naprawdę korpus jest bezcennym łonem, gdzie rozpoczyna się szlachetne życie elytry.
Nie można jednak lekceważyć znaczenia żółci zbierającej się na żądle u podstawy tułowia. Substancja ta wydziela zapach, który większość osób określi jako kwaśny (choć dla mnie osobiście jest on rozkoszny). Żółć ta spełnia najgenialniejszy z celów: używana jest do paraliżowania żywych tkanek innych stworzeń, uniemożliwiając im odrzucenie zalotów elytry. To tu rozpoczyna się prawdziwy cud.
Elytra, wybierając odpowiedniego żywiciela, będzie się narzucać owemu stworzeniu. Zdaje się, że biologicznie zdatne do roli żywiciela jest każde oddychające stworzenie. Osobiście widziałam, jak matrony elytr wybierają różne stworzenia, począwszy od zwykłych wilków, a skończywszy na błyskotliwym khajiickim alchemiku. Nosiciel jest za każdym razem wybierany z największą uwagą. Och, oczywiście przesądni rolnicy z Wysp mówią, że elytry atakują wszystko, co się rusza, ale po tym, co widziałam, wiem, że do każdego żywiciela zbliżają się bardzo ostrożnie.
Żywiciel otrzymuje zastrzyk i do jego ciała dostaje się słodka żółć. Jego mięśnie rozluźniają się i kona bardzo prędko, owładnięty delikatnym, magicznym uchwytem mocy żądła elytry. Gdy żywiciel wyzionie ducha, elytra składa swe jaja w jego wciąż ciepłym ciele. Mogą tam one grzać się i rosnąć, a przy tym sycić się obfitością ciała żywiciela, na co potrzebują ledwie kilku dni. Wkrótce potem młode wykluwają się i niepewnie ruszają na spotkanie świata.