Barenziah – dunmerka, przez większość trzeciej ery królowa Morrowind; żona Symmachusa oraz matka Helsetha, Morgiah oraz (według jednego źródła) Dralsi Indoril[1][2]. Podług jednego ze źródeł, Barenziah w młodości miałabyć również kochanką pierwszego cesarza Trzeciego Cesarstwa, Tibera Septima[1].
Chociaż jej pozycja przez większość trzeciej ery była w dużej mierze ceremonialna, mówiono że para królewska cieszyła się dużą popularnością wśród mieszkańców Morrowind[3]. Barenziah była uważana za lojalną wasalkę cesarstwa; w trakcie wojny o Czerwony Diament opowiedziała się przeciwko Urielowi III i Potemie[4]. Około 3E 391 Barenziah wraz z dziećmi, na skutek zamieszek które wybuchły w Morrowind z powodu niezadowolenia ludności, wyjechała do Cesarskiego Miasta by prosić o audiencję u cesarza Uriela Septima VII. Niedługo później Symmachus który pozostał w Morrowind zginął w zamieszkach, a jej samej został odebrany tron i inne godności, została także oficjalnie wygnana przez swojego wuja i nowego króla, Hlaalu Athyn Llethana. Najbardziej znanym czynem Barenziah w Cesarskim Mieście, było wplątanie się w spisek z królem Wayrest Eadwyrem, byłą cesarską czarodziejką bitewną, Rią Silmane i Wiecznym Czempionem, który na celu miał obalenie Jagara Tharna, który uwięził i podszył się pod prawdziwego cesarza Uriela VII. Po odcyfrowaniu lokalizacji wszystkich części Różdżki Chaosu z dziennika Tharna, Barenziah i Eadwyre uciekli wraz z Helsethem i Morgiah do Wayrest, gdzie niedługo później pobrali się[5][6]. W 3E 417 ona i Eadwyre byli wśród politycznych przywódców w zatoce Iliac, którzy starali się zdobyć Totem Tibera Septima od pewnego Agenta Ostrzy[7]; wydarzenia z tym związane bezpośrednio doprowadziły do Wyłomu Smoka, znanego jako Wypaczenie na Zachodzie, na którym Wayrest bardzo skorzystało, rozszerzając swoje granice. Sama Barenziah twierdziła, że nie wiedziała, co dokładnie wydarzyło się podczas tego tajemniczego dwudniowego zjawiska[8]. Gdy Eadwyre zmarł, a tron przejęła jego córka z pierwszego małżeństwa, Elysana, Barenziah wraz z Helsethem wrócili do Morrowind, gdzie, po szybkiej śmierci Hlaalu Athyna Llethana, syn Barenziah został królem, a Barenziah przyjęła tytuł Królowej-Matki[9].
Historia[]
Barenziah urodziła się pod koniec drugiej ery, jako córka władców Twierdzy Smutku z klanu Ra'Athim, odnogi rodu Hlaalu[10]. Istnieją dwa, często sprzeczne ze sobą, sprawozdania dokumentujące jej życie aż do wydarzeń z Cesarskiego Symulakrum. Biografia Królowej Barenziah przedstawia publiczną, autoryzowaną wersję jej życia, spisaną przez cesarskich skrybów, tymczasem Prawdziwa Barenziah rzekomo przedstawia „prawdziwą” historię, ujawnioną podobno przez samą królową w prywatnych rozmowach z jej przyjacielem. Rękopis tej drugiej wersji pojawił się mniej więcej w okresie Wypaczenia na Zachodzie, po czym został ocenzurowany i wydany dalej[7][11]. Później, w drugim wieku czwartej ery, pojawiła się inna relacja, "Słowiki", która przedstawiała jeszcze inną wersję pewnych aspektów historii i oskarżała królową o ukrywanie prawdy z powodów politycznych[2]. Wydarzenia wszystkich trzech wersji zostały przedstawione poniżej.
Biografia Królowej Barenziah[]
Według wersji wydarzeń opublikowanej przez cesarskich skrybów, gdy cesarz Tiber Septim najechał Morrowind podczas procesu jednoczenia Tamriel pod swoim berłem, początkowo uparta szlachta Dunmerów została zmuszona do poddania się i podpisania rozejmu, ale wcześniej Twierdza Smutku legła w gruzach. Księżniczkę Barenziah znaleziono z jej niańką w gruzach miasta; generał Symmachus zasugerował, że pewnego dnia mogłaby się przydać, więc została oddana pod opiekę hrabiego Svena Advensena, który otrzymał lenno Darkmoor w Skyrim. Jego rodzina bardzo ją kochała, a ona zachowywała się jak wzorowa córka pod każdym względem. Jednakże, gdy miała szesnaście lat, została omamiona przez „złą sierotę-stajennego” o imieniu Słomka i uciekła z nim, jakoby będąc przez niego przekonaną że zostanie sprzedana przez hrabiego Svena w roli prostytutki. Przebrana za chłopca uciekła ze Słomką do Białej Grani, gdzie znaleźli pracę jako strażnicy w karawanie zmierzającej do Pękniny.
Po krótkim pobycie w Pękninie, Słomka zakochał się w khajiickim złodzieju o imieniu Therris, który planował obrabować dom cesarskiego komendanta. Lojalność Barenziah wobec Cesarstwa skłoniła ją do ostrzeżenia komendanta, którym okazał się szukający jej Symmachus. Ten poinformował ją, że zamiast zostać sprzedaną do domu publicznego, jedzie do Cesarskiego Miasta aby zamieszkać z rodziną Septimów i nauczyć się rządzenia. Podczas pobytu tam zaprzyjaźniła się z cesarzem Tiberem Septimem, a jego rodzina pokochała ją jak swoją własną. Po prawie roku, gdy miała osiemnaście lat, w końcu wróciła do Morrowind, aby zająć należne jej miejsce jako władczyni Twierdzy Smutku, a także całego Morrowind jako pierwsza w historii monarchini całego kraju. Po jakimś czasie ona i Symmachus pobrali się, a na ceremonii obecny był sam cesarz.
Kilkaset lat później, w 3E 376, para monarsza doczekała się swojego pierwszego dziecka, syna Helsetha. Niedługo wcześniej i w nieznanym wówczas miejscu, Laska Chaosu została skradziona z kopalni pod Twierdzą Smutku przez barda znanego jako Słowik. Osiem lat później para doczekała się kolejnego dziecka, córki Morgiah; w podobnym czasie, stosunki dunmerskiego dworu z Cesarstwem w tajemniczy sposób się pogorszyły, co doprowadziło do rozruchów w Twierdzy Smutku. Barenziah, wraz z dziećmi, wyjechała do Cesarskiego Miasta, aby spotkać się z cesarzem Urielem Septimem VII na audiencji i spróbować poprawić ich relację. Podczas tej audiencji zdała sobie sprawę, że cesarz był w rzeczywistości oszustem, bardem Słowikiem, który ukradł Laskę Chaosu. Chociaż udało jej się ukryć swoje odkrycie i odejść, wkrótce nadeszły wieści, że Twierdza Smutku wpadła w ręce rebeliantów, Symmachus nie żyje, a sama Braneziah wraz z dziećmi zostaje pozbawiona tytułów i wygnana przez nowego władcę Morrowind, jej wuja Hlaalu Athyna Llethana.
Tego samego wieczoru, król Eadwyre z Wayrest odwiedził ją i potwierdził jej przypuszczenia o tym że prawdziwy Uriel Septim VII jest uwięziony, a symulakrem jest Jagar Tharn, były cesarski mag bitewny w służbie Uriela, który pod postacią Słowika wykradł lata wcześniej Laskę Chaosu. Razem, Barenziah i Eadwyre opracowali plan pokonania Tharna, ujawnienia jego wielkiej intrygi i uwolnienia cesarza. Barenziah była w stanie oczarować Tharna, a także dostać się do jego sekretnego notatnika, z którego dowiedziała się o rozmiarach jego spisku i co trzeba uczynić, aby go powstrzymać. Z pomocą ducha Rii Silmane, byłej uczennicy Tharna, zorganizowała ucieczkę jednego z więźniów Tharna, którego Ria wybrała na swojego czempiona w walce z Tharnem. Przez kilka następnych miesięcy Barenziah sukcesywnie odkrywała nowe informacje które przekazywała dalej Rii Silmane, a gdy dowiedziała się już wszystkiego co było możliwe, uciekła z rodziną i królem Eadwyre do jego królestwa Wayrest.
Prawdziwa Barenziah[]
Seria "Prawdziwa Barenziah" podąża tym samym ogólnym schematem faktów co oficjalna biografia, ale z większą ilością szczegółów w niektórych obszarach i kilkoma znaczącymi sprzecznościami.
Kilka dni po tym, jak jej rodzice opuścili Twierdzę Smutku aby walczyć z armiami Tibera Septima, mała księżniczka Barenziah została zabrana z pałacu przez swoją nianię. Wszystko, co zapamiętała z tego okresu to „wielki cień z gorejącymi oczami, zapełniający całe niebo”. Po kilku dniach, przechodząc od nieznajomego do nieznajomego, od żołnierza do żołnierza, jej niania zniknęła, a ona sama znalazła się pod opieką hrabiego Darkmoor. Co miesiąc kurier przynosił im małą sakiewkę złota, torbę suszonych grzybów z Morrowind (ulubiony przysmak Barenziah) i sprawdzał, jak czuje się dziewczyna.
Chociaż zachowywała pozory, Barenziah poświęciła większość swojej młodości na „podkradanie, kłamstwa i trochę niepożądanej magii”. Wraz z wiekiem stała się również dość rozwiązła. Nigdy nie czuła się komfortowo w towarzystwie hrabiego i hrabiny, a kiedy odkryła, że są szlachcicami pierwszego pokolenia, zaczęła ich potajemnie nienawidzić jako pozerów. Hrabina Inga w szczególności patrzyła z góry na Barenziah z powodu jej rasy. Chociaż Słomka, jej ostatni kochanek, namawiał Barenziah, by uciekła z nim, prawdziwym impulsem do jej odejścia było to, że kurierzy, którzy sprawdzali ją co miesiąc, zaczęli sprawiać wrażenie, jakby zaczęła być gotowa na cokolwiek, co dla niej zaplanowano, a ona nie ufała intencjom stojącym za tym. Uciekła więc ze Słomką, wyruszając na wschód.
Po cichej infiltracji Białej Grani, księżniczka Barenziah spędziła tydzień na okradaniu domów w mieście, zanim wraz ze swoim kochankiem opuściła je z karawaną. Po drodze nawiązywała też kolejne przelotne relacje seksualne. Gdy dotarli do Pękniny, Barenziah odnalazła Therrisa i zaproponowała mu seks w zamian za poparcie jej kandydatury do Gildii Złodziei. Pewnej nocy, na prośbę Therrisa, włamała się do domu cesarskiego komendanta. Generał Symmachus, odkrywszy ją w swoim domu (jest sugerowane, że sam ją tam zwabił), wyjawił jej prawdę o jej sytuacji. Zapewnił ją, że Słomka otrzyma farmę, a Therris nie dozna trwałej krzywdy. Ostatecznie Therris został rozerwany końmi, a Słomce odcięto język. Symmachus sfabrykował oficjalną wersję wydarzeń – tą samą, którą Barenziah powtórzyła Tiberowi Septimowi podczas ich rychłego spotkania w Cesarskim Mieście, do którego wyjechała wraz z Symmachusem.
Wkrótce potem Barenziah i cesarz nawiązali romans. Gdy Tiber dowiedział się, że Barenziah jest w ciąży, nakazał dokonanie aborcji wbrew jej woli, natomiast sama Barenziah miała wrócić do Twierdzy Smutku wcześniej, niż planowano. I chociaż niektórzy w Cesarskim Mieście żałowali jej odejścia, inni – wręcz przeciwnie. Pomimo ich wspólnej, skrywanej przeszłości, Tiber Septim i Barenziah utrzymali silne, pozytywne relacje polityczne.
Po wieści o śmierci Tibera w roku 3E 38, Symmachus oświadczył się Barenziah, a ona przyjęła jego propozycję. Ich związek przyniósł korzyści zarówno prywatne, jak i polityczne. Nowy cesarz całkowicie ufał Symmachusowi, a Barenziah była uwielbiana przez lud Morrowind. Jej zaufanie do lojalnego Symmachusa przerodziło się w uczucie, a Symmachus pożądał jej od dnia, w którym się urodziła – kiedy sam był jeszcze zwykłym górnikiem z kontynentalnego Morrowind.
W roku 3E 376 lub tuż przed nim, Barenziah została uwiedziona i oszukana przez barda o imieniu Słowik, który wykorzystał ją, by zdobyć dostęp do kopalni w Twierdzy Smutku i wykradzenia ze świątyni przodków Laskę Chaosu. Symmachus przybył w ostatniej chwili, lecz za późno, by powstrzymać Słowika przed teleportacją; ukrył on następnie udział Barenziah w tych wydarzeniach oraz wybaczył jej zdradę. W roku 3E 391, gdy Barenziah przybyła wraz z dziećmi do Cesarskiego Miasta na audiencję u Uriela Septima VII by poprawić relację dworu Morrowind z cesarzem, rozpoznała że osoba z którą rozmawia nie jest prawdziwym cesarzem, a owym bardem Słowikiem.
Po spotkaniu Barenziah z królem Eadwyre'em, które przebiegło podobnie jak w oficjalnej biografii, fałszywy cesarz ponownie spotkał się z Barenziah, ujawniając, że w rzeczywistości jest Jagarem Tharnem, dawnym cesarskim magiem bitewnym Tamriel w służbie Uriela Septima VII, po czym wyznał jej miłość. Ona odwzajemniła uczucie – ale tylko po to, by pomścić Symmachusa. Gdy kilka miesięcy później spisek doszedł do skutku i nic więcej nie dało się wyciągnąć z notatek Tharna, Barenziah uciekła z Eadwyre’m do Wayrest; była wtedy w szóstym miesiącu ciąży z dzieckiem Tharna i ostatecznie urodziła syna. Ostatnią sprzecznością względem oficjalnej biografii jest fakt, że Barenziah poślubiła Eadwyre’a dopiero rok po ucieczce.
Słowiki[]
Ponad dwieście lat później, pod koniec drugiego stulecia czwartej ery, pojawiła się nowa relacja dotycząca wydarzeń związanych z kradzieżą Laski Chaosu około roku 3E 376. Według książki "Słowiki, tom 2", bardem który uwiódł Barenziah, był w rzeczywistości członek Trójcy Słowików – triumwiratu mistrzów złodziei pobłogosławionych przez Nocnicę. Bard znany jako Słowik był w istocie dunmerem o imieniu Drayven Indoril, wynajętym przez Jagara do zdobycia Laski. Gdy Jagar otrzymał artefakt, próbował zabić Drayvena, lecz zdolności Słowika pozwoliły mu uciec, a agenci Tharna musieli w końcu przerwać pościg.
Księga ta twierdzi również, że to sama Barenziah była odpowiedzialna za zniekształcenie prawdy – rzekomo "bycie zauroczoną przez mistrza czarnoksięstwa" zamiast "bycie uwiedzioną przez mistrza złodziei" miało pomóc złagodzić jej własną winę. Barenziah miała później urodzić dziecko Drayvenowi, które porzuciła u położnej, by chronić swoją wersję historii o Słowiku. Dziecko to, córka Dralsi, również została Słowikiem jak jej ojciec, podobnie jak jej rzekoma wnuczka Barenziah – Karliah.
Wypaczenie na Zachodzie[]
Po Cesarskiem Symulakrum Barenziah stała się kluczową postacią w nieustannych politycznych machinacjach regionu zatoki Iliac. Wkładała wtedy wiele wysiłku w zatrzymanie obiegu serii "Prawdziwa Barenziah". Według słów królowej około roku 3E 417, była to „okrutna i oszczercza” publikacja, napisana przez niezadowolonego (i być może obłąkanego) skrybę kilka lat wcześniej. Księga została zakazana, a jej autor stracony, choć jej fragmenty nadal od czasu do czasu pojawiały się na powierzchni. Stanowiła ona ogromne zagrożenie polityczne, szczególnie ze względu na sposób, w jaki ukazywała jej relację z Tiberem Septimem. Barenziah wiedziała, że Gortwog gro-Nagorm z Orsinium stara się zdobyć i opublikować księgę[12], podobnie jak Mannimarco, który chciał użyć jej do szantażu na królowej Wayrest[7]. Ostatecznie rozpowszechniono nieco ocenzurowaną wersję, w której szczegóły o charakterze seksualnym zostały usunięte, rzekomo na polecenie Świątyni Trójcy[11].
Około roku 3E 427 pewien skryba i przyjaciel Barenziah prywatnie przyznał, że to on był anonimowym autorem "Prawdziwej Barenziah". Ukrywał się pod pseudonimem Plitinius Mero i twierdził, że napisał biografię po wielu badaniach, w młodości, kiedy był ambitny. Od egzekucji uratowała go sama Barenziah, rzekomo dlatego, iż znała prawdę i czerpała z opowieści pewną satysfakcję, a nawet rozbawienie. Ochroniła go przed zemstą rodu Septimów, rozpuszczając wieści, że winny skryba został zabity przez jej straże – od tego czasu, Plitinius pozostawał przy niej[13].
Powrót do Morrowind[]
Rok po "Cudzie Pokoju", gdy Eadwyre zmarł, w Wayrest doszło do walki o władzę między córką Eadwyre’a z poprzedniego małżeństwa, księżniczką Elysaną, a synem Barenziah – Helsethem. Gdy Elysana zwyciężyła, Barenziah i Helseth opuścili Wayrest (Morgiah opuściła je wcześniej, by przez małżeństwo z Remanem Karodiilem zostać królową Pierwszej Twierdzy)[14]. Barenziah została ciepło przyjęta w ojczyźnie, zarówno przez niegdysiejszych poddanych jak i nowego króla, jej wuja Athyna Llethana., który iedługo po ich powrocie do Morrowind, w podejrzanych okolicznościach, zmarł, a Helseth został królem. Barenziah przyjęła wówczas tytuł królowej-matki[11][15]. Choć emerytowana królowa-matka wycofała się z polityki (a przynajmniej tak to przedstawiała), pozostała zaniepokojona napięciami pomiędzy monarchią a Świątynią Trójcy[16]. Nie wiadomo co stało się z Barenziah po wydarzeniach związanych z Nerevaryjczykiem i inwazją argonian na Morrowind, choć wiadomo że Twierdza Smutku, w której zwykle przebywała królowa-matka, została w jej trakcie zniszczona.
Galeria[]
.gif "Barenziah (Daggerfall).gif (9 KB)")
.jpg "Barenziah (Morrowind).jpg (108 KB)")
.jpg "Korona Barenziah (Skyrim).jpg (920 KB)")
Nawigacja[]
| Poprzednik Tytuł utworzony |
Tytuł Królowa Morrwoind |
Następca Hlaalu Athyn Llethan 3E 391 |
Zobacz też[]
- Barenziah (Legends)
- Barenziah (Morrowind)
- Barenziah (Daggerfall)
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 Prawdziwa Barenziah, Część III
- ↑ 2,0 2,1 Słowiki, tom 2
- ↑ Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Morrowind
- ↑ Obłęd Pelagiusa
- ↑ Prawdziwa Barenziah, Część V
- ↑ Biografia Królowej Barenziah, tom III
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Wydarzenia z gry The Elder Scrolls II: Daggerfall
- ↑ Wypaczenie na Zachodzie (książka)
- ↑ Wydarzenia z dodatku The Elder Scrolls III: Trójca
- ↑ Oficjalny wywiad z Douglasem Goodallem, Kenem Rolstonem and Toddem Howardem z 2001 na The Imperial Library.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Wydarzenia z gry The Elder Scrolls III: Morrowind
- ↑ Dialog z Barenziah z gry The Elder Scrolls II: Daggerfall
- ↑ Dialog z Plitiniusem Mero z dodatku The Elder Scrolls III: Trójca
- ↑ Gra Przy Kolacji
- ↑ Pocket Guide to the Empire, Third Edition: High Rock
- ↑ Dialog z Barenziah z dodatku The Elder Scrolls III: Trójca