Zmiany: Bitwa o Czerwony Trakt Okrężny

Wersja z 21:30, 17 lis 2019

Bitwa o Czerwony Trakt Okrężny (ang. Battle of the Red Ring) – jedna z największych bitew w historii Tamriel i najważniejsza batalia rozegrana podczas Wielkiej Wojny.

Strony Konfliktu

Bitwa została stoczona przez siły Aldmerskiego Dominium i Cesarstwa Tamriel. Siłami elfów dowodził Lord Naarifin, a Cesarstwem generał Decianus, Jonna i Zapomniany Bohater, przebrany za Cesarza Titusa Mede II.

Opis

Po „Złupieniu Cesarskiego Miasta” w 4E 174. Aldmerskie Dominium było przekonane że cesarz w końcu skapituluje. Cesarz Titus Mede II robił wszystko by elfy dalej tak myślały. W rzeczywistości nie miał zamiaru się poddać; planował odbić Cesarskie Miasto z rąk najeźdźców. Rok później przeszedł do ofensywy. Ocalałe legiony generała Decianusa, po długim marszu, przybyły z Hammerfell i schroniły się w Colovii, w okolicach Chorrol. Ich obecność pozostała niezauważona przez Altmerów aż do ostatniej chwili, gdy ci rozpoczęli bitwę niszczycielskim atakiem. W międzyczasie generał Jonna poprowadził garnizon, złożony głównie z Nordów, do punktu zbornego w Cheydinhal. Walka trwała przez dwa dni, wzdłuż Czerwonego Traktu. Plan polegał na dołączeniu do sił Decianusa, podczas gdy cesarz planował poprowadzić trzecią armię do ataku z północy.

Niestety, na krótko przed bitwą cesarz został zraniony przez grupę tajemniczych zabójców i był zbyt słaby, by poprowadzić atak. Zdając sobie sprawę z wagi jego obecności w bitwie, cesarz nakazał Zapomnianemu Bohaterowi włożenie zbroi cesarza i poprowadzenie ataku na miasto.

Pomimo oporu ze strony Altmerów, zarówno z Bravil jak i Skingradu, Nordom Generała Jonny udało się utrzymać pozycje, podczas gdy siły Titusa Mede II mogły swobodnie wjechać do miasta i odzyskać stolicę, kończąc w ten sposób bitwę, która trwała pięć długich dni. Bitwa skutecznie zniszczyła główną armię Dominium w Cyrodiil.

Rezultatem bitwy było odzyskanie Cesarskiego Miasta po tym, jak wpadło w ręce Altmerów zaledwie rok wcześniej. Od tamtej chwili bitwa stała się częstym obiektem dyskusji i powszechnego szacunku wśród cesarskich strategów wojennych.

Znaczenie bitwy

Była to ostatnia znacząca batalia podczas Wielkiej wojny. Potem Cesarstwo podpisało z Dominium Konkordat Bieli i Złota - niestety na korzyść elfów. Niektórzy uważają tę bitwę za dowód, że Cesarstwo może stanąć przeciwko Dominium i powinno było walczyć dalej, podczas gdy inni twierdzą, że do dalszych walk zabrakłoby żołnierzy którzy wtedy i tak byli już zmęczeni konfliktem.

Spekulacje

Znaczenie i skutki bitwy były tak wielkie, że batalia obrosła legendami. Jednym z nich jest to, że cesarz Titus Mede II dzierżył Złotą Żagiew podczas bitwy. W rzeczywistości dzierżył go Reive, sługa Naarifina, a odzyskał ją dopiero Zapomniany Bohater, który użył jej w bitwie.

Występowanie

The Elder Scrolls V: Skyrim (wspomniana)
The Elder Scrolls: Legends

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 Niestety, na krótko przed bitwą cesarz został zraniony przez grupę tajemniczych zabójców i był zbyt słaby, by poprowadzić atak. Zdając sobie sprawę z wagi jego obecności w bitwie, cesarz nakazał Zapomnianemu Bohaterowi włożenie zbroi cesarza i poprowadzenie ataku na miasto.
-Pomimo oporu ze strony Altmerów, zarówno z [[Bravil]] jak i [[Skingrad|Skingradu]], [[Nord]]om Generała Jonny udało się utrzymać pozycje, podczas gdy siły Tytusa Mede II mogły swobodnie wjechać do miasta i odzyskać stolicę, kończąc w ten sposób bitwę, która trwała pięć długich dni. Bitwa skutecznie zniszczyła główną armię Dominium w [[Cyrodiil]].
+Pomimo oporu ze strony Altmerów, zarówno z [[Bravil]] jak i [[Skingrad|Skingradu]], [[Nord]]om Generała Jonny udało się utrzymać pozycje, podczas gdy siły Titusa Mede II mogły swobodnie wjechać do miasta i odzyskać stolicę, kończąc w ten sposób bitwę, która trwała pięć długich dni. Bitwa skutecznie zniszczyła główną armię Dominium w [[Cyrodiil]].
 Rezultatem bitwy było odzyskanie Cesarskiego Miasta po tym, jak wpadło w ręce [[Altmer]]ów zaledwie rok wcześniej. Od tamtej chwili bitwa stała się częstym obiektem dyskusji i powszechnego szacunku wśród cesarskich strategów wojennych.