Goblin – bazowa rasa grupy ras Goblin-ken[1]. Przypominają zielone mery o zielonej skórze i wielu zniekształconych cechach wyglądu, lecz z humanoidalna posturą i wzrostem blisko dwóch metrów[2][3][4]. Z wielu relacji jednak wynika, że są to pokraczne niskie stworzenia[5], często mocno przygarbione[6], często też są one ukazywane jako dochodzące wysokości człowieka, lecz wciąż z pokraczną fizjonomią[7][8][9].
Historia[]
Gobliny pochodzą z Akaviru, gdzie są napadani przez Tsaesci w celu pozyskania niewolników i mięsa[10]. Najwcześniej datowane występowanie Goblinów w Tamriel jest oparte na literaturze, której akcja dzieje się na długo przed przybyciem Redgardów do Hammerfell[11] w 1E 808[12], gdzie napomniano o ich występowaniu na terenie wysp Summerset[2] i zatoki Iliac[13].
W Kryształowej Wieży, na Summerset, Gobliny były trzymane w klatkach razem ze szczurami by studenci nauk magicznych wieży mogli wypróbowywać na nich swe zaklęcia[2]. W zatoce Iliac natomiast były one wiecznym problemem, już pierwsi Bretoni musieli odpierać ich ataki. Inwazje olbrzymich goblinów były powodem dla którego stający dopiero co na nogi imigranci z Yokudy prawie nie zostaliby w całości zgładzeni, gdyby nie miecze starożytnych Yokudan, które zdołały zamknąć międzywymiarowye wrota, z których gobliny ciągnęły swoje posiłki[14]. Gobliny wedle tej relacji winny być ogromnymi stworzeniami, a nie podobnymi wzrostem ludziom, wedle legend jest to za sprawą klątwy Divada Hundinga, która zmniejszyła gobliny do ich dzisiejszej formy[15]. Jednak niektóre gobliny zdołały urosnąć do swych dawnych rozmiarów[3].
Jednym z wielu świadectw scysji na linii Redgardowie-Gobliny jest klątwa panująca na wyspie Stros M'kai, pierwszego przystanku Redgardów w Tamriel. Została ona nałożona przez wielkiego redgardzkiego bohatera, Frandara Hundinga, ojca Divada, i powoduje, że każdy przedstawiciel Goblin-ken po znalezieniu się na powierzchni wyspy obraca się w kamień[5]. Gobliny nigdy nie doznały uznania przez cywilizację jako cokolwiek więcej niż tylko bestie z zarysami kultury, jednak na początku Pierwszej Ery razem z orkami i pokrewnymi Goblin-ken, gobliny zostały masowo wyzwolone przez dynastię Camoran i założyły pierwsze Orsinium[1], które później zostało zrównane z ziemią po ataku zjednoczonych sił Redgardów z królestwa Sentinel, oraz Ansei z Zakonu Diagny i Bretonów z królestwa Wayrest w 1E 980[16][17].
W czasach Trzeciej Ery gobliny powszechnie występowały na terenie niemal całego Tamriel[6], poza terenem Morrowind, gdzie w 3E 427 zostały jedynie nieskutecznie sztucznie sprowadzone i trenowane przez dwóch altmerów podobno zatrudnionych na zlecenie, króla Twierdzy Smutku, Hlaalu Helsetha, w celu stworzenia armii goblinów[7]. Gobliny są wyjątkowo powszechne na terenie Cyrodu, gdzie żyje większość ich plemion[9].
Kultura[]
Społeczeństwo goblinów jest typowo plemienne, występują u nich zarówno przywódcy religijni w postaci szamanów jak i przywódcy społeczności w postaci wodzów. Szamani posiadają zaawansowaną wiedzę magiczną potrafiąc rzucać zaklęcia na poziomie podobnym do cywilizowanych magów. Każde plemię ma wytatuowane na prawym ramieniu symbol swego plemienia[9].
Posiadają wiele świętych przedmiotów, po które wyjdą na wojenną ścieżkę by odzyskać[9] lub też samotnie obiorą sobie za cel obrony honoru zwrót takowego[8], są to totem plemienny[9] i tradycyjne nakrycie głowy szamana[8]. Znają również pojęcie waluty, często skrzętnie składując złoto czy Septimy[9].
Żyją w jaskiniach z wyraźnie podzielonymi przestrzeniami sypialnymi, jadalnymi, religijnymi, przeznaczonymi na więzienie jeńców w klatkach i na zwierzęta hodowlane. Najczęstszymi hodowanymi zwierzętami są szczury[9] i durzogi[7], pierwsze są hodowane dla pożywienia[9], a drugie pełnią funkcję podobną do psów[7] i wierzchowców[18].
Odziewają się w coś co postronni nazwać mogliby barbarzyńskim nieładem i wykorzystywaniem każdego fragmentu ubioru jaki tylko nie znajdą. Uczeni jednak zauważyli iż ubiór jest kierowany wyższym zamysłem i swoistą estetyką. Styl, który nazywany jest przez etnografów „pierwotnym”, jest wynikiem, trwającej tysiące lat, tradycji. Wedle nich jest to unikalne dla kultury goblinów i można zawsze rozpoznać kiedy się ma do czynienia z tego typu artefaktami[19].
Ich język jest gardłowy i składa się ze skrzeków, trudnych do powtórzenia dla innych ras[5][18], jednak są dość często zdolne do mowy w Tamrielskim[8].
Materiał pozyskany ze zmarłych goblinów, można często wydatować na liczący sobie setki czy tysiące lat, a czasem na pochodzący z początków Pierwszej Ery, nie są to jednak imitacje, a oryginały, które wedle jednej z hipotez są przekazywane z pokolenia na pokolenie[19]. Przedmioty te są często obwinięte w skóry i zdobione na goblińską modę, jednak znawcy oręża określają ichniejsze zabiegi pielęgnacyjne za bardzo nieskuteczne w kwestii efektywności ostrza, mimo doskonałej konserwacji. Ponadto Gobliny posiadają narzędzia własnej produkcji, ale z racji braku technologii są to narzędzia łatwo kruchliwe w zetknięciu z bardziej zaawansowaną bronią cywilizowanych ras[20].
Gobliny czczą Muluka, który jest ichniejszą wersją Daedrycznego Księcia Malacatha, świadczyć o tym ma podobieństwo imion obu bóstw, oraz fakt, iż słowo „Muluk” jest kognatyczne z ichniejszym „muulk” będące słowem używanym do potępienia czyichś uczynków, oraz „mluku” oznaczającym fekalia[21]. Poprzez kontakt z daedrycznym światem, daedra nie mają problemów z porozumiewaniem się z Goblinami, są zdolne przekazywać im swą wiedzę oraz rytuały[22].
W kulturze[]
26 Pierwszego Siewu pośród ludu pustyni Alik'r obchodzony jest Festiwal Ostrzy, upamiętniający pierwsze starcia Goblinów z Yokudanami[23].
Wypartą już z dawna tradycją Dnia Cesarza, odbywającego się 30 Pierwszych Mrozów, było polowanie na Goblina organizowane przez szlachtę[24].
Bretońskie dzieci często bawią się z dziećmi goblinów, zachowanie jest to tam traktowane jako nieprzystające młodzieży[25]. Faktem jest również że czasem gobliny pozwalają dorosłym osobnikom spoza ich gatunku przebywać na terenie ich osad, jednak może to zależeć od rodzaju plemienia[21].
Gildia Wojowników w celach informacyjnych i profilaktycznych trzyma rekordy populacji i przemian zachodzących w okolicznych plemionach goblinów[26].
Gobliny zajmowały niegdyś pozycje w społeczeństwie Altmerów, aczkolwiek najniższe, zważywszy na ich niewolniczy status[27][28].
Galeria[]
Zobacz też[]
- Goblin (Legends)
- Goblin (Online)
- Goblin (Oblivion)
- Goblin (Shadowkey)
- Goblin (Morrowind)
- Goblin (Redguard)
- Goblin (Arena)
Nawigacja[]
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 Pocket Guide to the Empire, First Edition: Wild Regions – Imperial Geographical Society, 2E 864
- ↑ 2,0 2,1 2,2 King Edward, Part V
- ↑ 3,0 3,1 The Elder Scrolls Online
- ↑ The Elder Scrolls: Legends
- ↑ 5,0 5,1 5,2 The Elder Scrolls Adventures: Redguard
- ↑ 6,0 6,1 The Elder Scrolls: Arena
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 The Elder Scrolls III: Trójca
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 The Elder Scrolls Travels: Shadowkey
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 The Elder Scrolls IV: Oblivion
- ↑ Tajemniczy Akavir
- ↑ King Edward, Part I
- ↑ Holidays of the Iliac Bay – Theth-i
- ↑ King Edward, Part II
- ↑ Notes For Redguard History – Destri Melarg
- ↑ The True-Told Tale of Hallin, Pt. 1
- ↑ Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Orsinium – Imperial Geographical Society, 3E 432
- ↑ Wayrest, Jewel of the Bay – Sathyr Longleat the Elder
- ↑ 18,0 18,1 Kyne's Challenge: A Hunter's Companion/The Black Marsh – Grundvik Cold-Fist, 2E 578
- ↑ 19,0 19,1 Crafting Motifs 13: Primal – Seif-ij Hidja
- ↑ Gathering Force: Arms and Armor of Tamriel/The Goblin Filth: Grutbug the Unhealthy – Longinus Attius, 2E 578
- ↑ 21,0 21,1 Sacred Rites of the Stonechewers – Nellic Sterone
- ↑ A Distracted Enemy
- ↑ The Elder Scrolls II: Daggerfall
- ↑ J. Weller, T. Peterson, b. m., 1994, Bethesda Softworks, Codex Scientia, s. 51
- ↑ Fools' Ebony, Part the Oneth
- ↑ Gold Coast Goblin Tribes – Anvil Fighters Guild
- ↑ Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Summerset Isles – Imperial Geographical Society, 3E 432
- ↑ The (Improved) Emperor's Guide to Tamriel: The Summerset Isles: Auridon – Flaccus Terentius, 2E 581