Gortwog gro-Nagorm

Gortwog gro-Nagorm
Dane
Występowanie	Lore
Informacje
Rasa	Orsimer
Płeć	Mężczyzna
Organizacja	Orsinium
Ranga	Król

Gortwog gro-Nagorm (nazywany także Wodzem Orków, Panem Orsinium oraz Królem Orków i wodzem podległych krain) – żyjący w trzeciej erze ork, wódz klanu Minat, a następnie król Orsinium. Do historii przeszedł jako utalnetowany dyplomata i polityk.

Rasa orków przez stulecia, od upadku Drugiego Orsinium, pozostawała bez ojczystego kraju, zmuszona do włóczenia się po całym Tamriel, aż do założenia przez Gortwoga Trzeciego Orsinium w 3E 399. Przywódca orków zaczął wówczas zbierać materiały do szantażu na swoich rywali w regionie zatoki Iliac, by wzmocnić swoją pozycję polityczną, w ten sposób stając się właścicielem listu wysłanego przez Uriela Septima VII do królowej Daggerfall, Mynisery, która w wyniku zawirowań wojny o Betonię nigdy tej korespondencji nie otrzymała. Sprzedaż tego listu innym siłom w regionie bezpośrednio przyczyniło się do Wypaczenia na Zachodzie w 3E 417.

Po „Cudzie Pokoju” jego królestwo znacznie się rozszerzyło, kontrolując teraz znaczną część gór Wrothgarskich, a także cenną linię brzegową wzdłuż rzeki Bjoulsae. W 3E 433 Rada Starszych uznawała Gortwoga za króla, choć wbrew jego ambicjom Orsinium cały czas nie było uznane osobną prowincją, a ledwie częścią Wysokiej Skały (choć część domeny Gortwoga rozciągała się aż do Hammerfell).

Historia

Nowe królestwo

Historia Gortwoga nierozerwalnie złączona jest z ponownym odrodzeniem Orsinium, znanego jako Trzecie Orsinium lub Nova Orsinium. Według źródeł, Gortwog przejął władzę na ziemiach dawnego Orsinium w wyniku pojedynku z lordem Bowynem w 3E 399, następnie budując tam miasto dla swojego ludu, które kontrolował ze swojej stalowej cytadeli. Mimo tych osiągnięć, większość w dalszym ciągu postrzegało orsimerów jako barbarzyńców godnych co najwyżej pogardy.

W 3E 402 między Daggerfall i Wartownią wybuchła wojna o Betonię, w wyniku której władcy obu królestw, Camaron i Lysandus, zginęli, rzekomo na polu bitwy w trakcie bitwy na polu Cryngaine. O ile Camaron faktycznie wówczas zginął, okoliczności śmierci Lysandusa były zgoła inne - król postanowił bowiem upozorować własną śmierć, wraz z pomocą swojego syna oraz lorda Woodborne'a, zbiegając z obozu Daggerfall i planując podróż na wyspę Balfiera, do swojej kochanki Medory Direnni. W trakcie rejsu, lord Woodborne wściekł się, bowiem Lysandus nie zgodził się podpisać listu polecającego Woodborne'a na tron Wayrest. W tym momencie źródła nie są ze sobą zgodne, jedne mówią o ataku orków Gortwoga, którzy sprzymierzeni byli z Woodbornem, na Lysandusa, którego zabili, drugie z kolei opisują walkę orków po stronie Lysandusa, Gortwog miałby bowiem być wdzięczny królowi Daggerfall za jego wsparcie w sprawie osiągnięcia przez Orsinium statusu prowincji. Gdy dowiedział się o planowanym zamachu, miał wysłać łuczników by powstrzymali siepaczy Woodborne'a, plan ten jednak spełzł na niczym – Lysandus zginął, podobnie jak wszystkie siły wysłane wówczas przez Gortwoga. Krórakolwiek z tych wersji nie była by prawdziwa, ostatecznie Lysandus został zabity i pochowany w rejonie Menevii.

Cesarski list

W 3E 401 cesarz Uriel Septim VII dowiedział się że Totem Tibera Septima, artefakt zbudowany przez Zurina Arctusa pozwalający na kontrolowanie Numidium, który był zaginiony od prawie 400 lat, został odnaleziony i jest w posiadaniu lorda Woodborne'a. Napisał do wówczas list do królowej Mynisery z Daggerfall (choć niektórzy sądzą że prawdziwą adresatką listu była Brisienna Magnessen, tajna agentka ostrzy na dworze Daggerfall), prosząc ją o wykorzystanie swoich wpływów na dworze Wayrest i odzyskanie Totemu. Niestety list nigdy do niej nie dotarł, jego dostarczenie uniemożliwiła najpierw wojna o Betonię, w wyniku której kurier nie był w stanie dotrzeć do miasta, a potem fakt zaadresowania listu do "królowej Daggerfall", którą po zakończeniu wojny i koronowaniu Gothryda na nowego króla, była już Aubk-i.

List został niedługo później skradziony przez Gildię Złodziei, a potem sprzedany temu, kto zaoferował najwięcej – Gortwogowi. Ten po przeczytaniu listu i zrozumieniu że może on znacznie poprawić jego sytuację polityczną, zdecydował się na dalsze odsprzedanie go najpotężniejszym graczom w rejonie zatoki Iliac.

Kiedy w 3E 404 duch króla Lysandusa powrócił i zaczął nawiedzać Daggerfall, uwagę na to zwrócił stary przjaciel króla, cesarz Uriel Septim VII, który zdecydował się na wysłanie Agenta Ostrzy w celu rozwiązania tego problemu, a przy okazji także do odzyskania listu wysłanego przed laty do Mynisery. Ten Agent kilkakrotnie krzyżował ścieżki z Gortwogiem, a nawet odważył się zejść do lochów pod stalową cytadelą Orsinium, aby odzyskać zaginiony list cesarza. Innym razem Gortwog zdobył i zamierzał opublikować kopie zatajonej książki, której treść przysporzyłaby znacznego wstydu królowej Barenziah z Wayrest, co z kolei polepszyłoby pozycję Orsinium. Królowa wynajęła Agenta aby ten odzyskał manuskrypt, co przerodziło się w wyścig z nekromantami Mannimarco o przejęcie tekstów, który Agent wygrał i zniszczył omawiany tom. Wódz orków dostarczył również Agentowi informacji o miejscu pobytu pewnego magicznego składnika, potrzebnego Medorze Direnni do uspokojenia ducha króla Lysandusa, dzięki czemu Gortwog zyskał poparcie czarodziejki w swoich roszczeniach do serca Tibera Septima.

Wypaczenie na Zachodzie

Ostatecznie Agent odzyskał Totem Tibera Septima, co wywołało wojnę licytacyjną między siedmioma głównymi potęgami w regionie zatoki Iliac, tj. królem Gothrydem z Daggerfall, królem Eadwyrem z Wayrest, królową Akorithi z Wartowni, właśnie Gortwogiem z Orsinium, Mannimarco, Podziemnym Królem oraz lady Brisienną Magnessen, reprezentującą Trzecie Cesarstwo. Gortwog zaoferował Agentowi Chryzamer, legendarny miecz, w zamian za przekazanie mu Totemu.

Wówczas to jednak, doszło do Wyłomu Smoka znanego jako Wypaczenie na Zachodzie, w wyniku którego wszystkie te wyżej wymienione frakcje naraz otrzymały kontrolę nad Numidium, a 10 dnia Pierwszych Mrozów roku 3E 417, jednocześnie aktywowali golema, doprowadzając do zniekształcenia samego czasu i zlewając kolejne trzy dni w jeden. Miejsce miały wówczas wielkie bitwy, armie przemieszczały się z niewiarygodną prędkością, wielkie wybuchy oraz powszechne zaginięcia były na porządku dziennym, a to zaledwie kilka z wielu fenomenów jakie się wówczas wydarzyły. Kiedy kurz bitewny opadł, Orsinium, obok Daggerfall, Wayrest i wartowni było jedynym królestwem pozostałym w zatoce Iliac, którego granice zostały jednak znacznie rozszerzone, obejmując większą część gór Wrothgarskich, a także części wybrzeża rzeki Bjoulsae, rozciągając się nawet na część Hammerfell.

Dalsze losy

Zmagania króla Gortwoga nie poszły na marne; lud orków otrzymał równy status wśród ras cesarstwa, a w ciągu dziesięciu lat orków można było znaleźć w już całym Tamriel, pracujących w różnorakich zawodach. Pod koniec trzeciej ery, Gortwog był uznawany przez radę starszych za króla, ale samo Orsinium nie doczekało się statusu prowincji, pozostając częścią Wysokiej Skały.

Orsinium nie było jednak całkowicie wolne od konfliktów. Król Gortwog ustanowił nową religią Orsinium kult Trinimaca, starożytnego bohatera orków, który według legendy został pożarty przez Boethiah i stał się daedrycznym księciem Malacathem. Tradycyjnie, orkowie czcili Maulocha (inne imię Malacatha), Gortwog wierzył jednak, że Trinimac wciąż żyje, a on i Malacath są odrębnymi bytami. Stało się to oficjalnym stanowiskiem szamańskich kapłanów Orsinium, a ponadto, mówili oni że Malacath był demonem, który chciał, aby orsimerowie pozostali wyrzutkami już na zawsze. Dla niektórych tradycjonalistycznych orków w Orsinium, a także większości poza nim, wierzenia te leżały niebezpiecznie blisko herezji.

Nie wiadomo jak zakończyła się ta religijna schizma, ale kult Malacatha poza Orsinium był nadal silny w czwartej erze, choć byli też tacy respektujący Gortwoga i kultywujący wiarę w Trinimaca.

Galeria

Gortwog z gry The Elder Scrolls II: Daggerfall

Gortwog z gry The Elder Scrolls II: Daggerfall

Zobacz też

• Gortwog gro-Nagorm (Legends)
• Gortwog gro-Nagorm (Daggerfall)