Incydent Markarcki

Incydent Markarcki
Dane
Data rozpoczęcia	4E 176
Data zakończenia	4E 176
Miejsce	Skyrim Pogranicze Markart
Strony	*Trzecie Cesarstwo Królestwo Pogranicza
Dowódcy
Dowódcy lewa	Ulfric Gromowładny jarl Hrolfdir Igmund
Dowódcy prawa	Król Madanach
Uczestnicy
Uczestnicy lewa	* kompania Ulfrica Gromowładnego milicja Hrolfdira
Uczestnicy prawa	* armia Królestwa Pogranicza
Skutki
* zagarnięcie terenów Pogranicza z powrotem do włości Trzeciego Cesarstwa nadanie Skyrim prawa do czci Talosa przez cesarza Titusa II Mede oraz odebranie tego prawa pod naciskiem Thalmoru malując w oczach nordów cesarza jako krzywoprzysiężcę utworzenie grupy Renegatów z niedobitków oblężenia i rozpoczęcie ich terroryzowania mieszkańców Pogranicza

Incydent Markarcki – wydarzenie, które miało miejsce po Wielkiej Wojnie, w 4E 176. W jego wyniku Markart wrócił pod panowanie Trzeciego Cesarstwa.

Tło i przyczyny

W 4E 174 przed kulminacyjnym dla Wielkiej Wojny odbiciu Cesarskiego Miasta cesarz Titus II Mede ściągnął z prowincji Skyrim stacjonujące tam legiony, tak że podczas tego roku Skyrim pozostało bez nadzoru cesarskiej administracji, przez co pogranicznicy, rasa i nacja ludzka z Pogranicza, wywalczyli sobie niepodległość od Cesarstwa, ustanawiając niezależne Królestwo Pogranicza. Ówczesny władca Pogranicza jarl Hrolfdir został obalony i wypędzony z terenów jego dawnych włości, zastąpiony przez króla Madanacha, dowódcę powstania.

Choć mieszkańcy dzisiejszego Pogranicza wspominali tamte czasy jako chaotycznie przebiegające powstanie, niektórzy opisują czas emancypacji pograniczników jako przebiegający pokojowo, tylko będący skropiony przestępstwami przeciwko byłym właścicielom tych ziem. Przez następujący po zakończeniu Wielkiej Wojny w roku 4E 175 zamęt, Cesarstwo miało na głowie większe problemy niż załatwienie sprawy nowego państewka, i choć gotowe było do wystosowania pokojowej dyplomacji względem pograniczników, ostatecznie zdecydowało się wspierać siłę militarną, która zagarnęła ich terytorium na drodze wojny.

Opis

Preludium dla następujących wydarzeń była prośba o pomoc w odbiciu regionu skierowana do Ulfrica Gromowładnego przez Hrolfdira, a sam cesarz oświadczył o jego gotowości do wynagrodzenia Ulfrica poprzez nadanie nordom prawa do kultu Talosa, zawczasu zakazanego na terenie Cesarstwa przez konkordat Bieli i Złota, jeżeli tylko jego kampania zakończy się jego zwycięstwem.

Gromowładny w roku 4E 176 stawił się ze swoją armią przed bramami stołecznego dla Królestwa Pogranicza miasta Markart rozpoczynając jego oblężenie. Inicjalnie Ulfric użył swego thu'um, by zepchnąć obrońców z murów miejskich, lecz zwycięstwo przyszło zarówno z zewnątrz, jak i z wewnątrz - z pomocą przywołanych przez Ulfrica do lojalności Cesarstwu norskich i pogranicznych mieszczan, i to właśnie za sprawą norskiej magii, siły oblegających oraz poczucia obowiązku lojalnych obleganych Markart został zdobyty. Ci, którzy wykazali lojalność wraz z armią Gromowładnego, przyłączyli się do jego publicznego aktu wymierzenia sprawiedliwości wobec zdrajców cesarza, jakim była ich egzekucja.

Podług trudnych do oszacowania w rzetelności przekazów od strony jednego cesarskiego uczonego wykonywano wyrok śmierci na każdym, kto nie podniósł miecza w walce, starcach czy mogących dzierżyć broń dzieci, wprzódy ich torturując. Jakkolwiek uprzedzony nie jest autor tych przekazów, nawet uznając swoją opinię jako niepopularną wśród obywateli Cesarstwa i nieuznawaną przez władzę Cesarstwa, faktem jest, że w 4E 201 pamiętający wydarzenia Incydentu nowy jarl Markartu, Igmund, syn Hrolfdira, uznawał Ulfrika za swego nieprzyjaciela. Paradoksalnie sami pogranicznicy nie wspominają żadnych tortur, ni egzekucji od strony Ulfrica i jego ludzi, pamiętają za to te właśnie czyny zarzucane Gromowładnemu jako wykonywane po zakończeniu oblężenia albo przez jarla Ingmunda, albo jeszcze za czasów panowania jego ojca. Warte zanotowania jest, że gdyby nie głos sprzeciwu poplecznika Ulfrica, pochwycony przywódca powstania i król Pogranicza, Madanach, straciłby głowę z rozkazu jarla Markartu.

Skutki

Po zwycięstwie cesarz Titus II dotrzymał swej obietnicy i nadał Skyrim wyłączność spod obostrzeń Konkordatu Bieli i Złota, czym naraził się Thalmorowi, którego przedstawiciele ogłosili to jego złamaniem, jako że cesarz nie ma prawa samodzielnie modyfikować warunków Konkordatu i zadecydować, że część Cesarstwa nie podlega jego rozporządzeniom. Choć przynajmniej jeden cesarski uczony sugerował, że tę nagrodę Ulfric Gromowładny wymusił jakimś sposobem na cesarzu w następstwach Incydentu, zarówno Ingmund, jak i mieszkańcy Markartu wspominają, że to ułaskawienie było zawczasu zapewnione jako nagroda za zwycięstwo przez samego Titusa II i przyczyna, a nie skutek uczestnictwa sił Gromowładnego w oblężeniu.

Trzecie Aldmerskie Dominium zaczęło naciskać na cesarza, by odwołał dane nordom słowo i aresztował Ulfrica Gromowładnego. Cesarz więc poddał się naporowi i odwołał swoją obietnicę złożoną ludowi Skyrim i wydał rozkaz aresztowania Ulfrica. Choć Ulfric został aresztowany, został on ułaskawiony i w międzyczasie dostał w spadku jarlostwo Wichrowego Tronu, po czym udał się do Najwyższego Króla Skyrim Torygga, jak wszyscy myśleli w celu uproszenia o wypowiedzenie cesarzowi posłuszeństwa za krzywoprzysięstwo, jako że Torygg uznawał Ulfrica za swojego bohatera, cały dwór wiedział, że jeżeli Ulfric, by tego zażądał to Torygg, by go usłuchał i rozpoczął roszczenia niepodległościowe. Mimo tego raczej irracjonalnie Ulfric, zanim zamienił z nim słowo odwołał się do norskiego prawa wyzywając króla na pojedynek na śmierć i życie, ostatecznie zabijając Torygga i zgodnie z norskim prawem zyskując jego własności i tytuły. Akt ten uzasadnił pozycję cesarza, jako że w Skyrim nie panuje prawo norskie, a prawo cesarskie, zakazujące takich aktów, teraz dodając do wykroczeń Ulfrica nie tylko wiarę w Talosa, ale i zabójstwo suwerena oraz zdradę państwową wobec Trzeciego Cesarstwa. Akt ten zamiast rozpoczynając planowane przez Torygga pokojowe wydzielenie się z Cesarstwa, rozpoczął zbrojny konflikt między sojusznikami Ulfrica, dla których cesarz wciąż był krzywoprzysiężcą i instygatorem całego konfliktu, oraz zgadzającymi się z potrzebą cesarskich rządów sojuszników lokalnego Legionu Cesarskiego - wojna domowa w Skyrim. Nielogiczny akt zamordowania Torygga, który i tak miał zamiar doprowadzić Skyrim do opuszczenia Cesarstwa, wyglądający na celowo dążący do wywołania wojny możliwie jest efektem bezpośredniego lub pośredniego rozkazu Thalmoru wobec Ulfrica jako jego agenta. Choć nieznany jest dokładny wkład Thalmoru w działania Ulfrica od czasu zakończenia Wielkiej Wojny, wiadomo, że zachodził i możliwie mógł być przyczyną jego decyzji uczestnictwa w samym Incydencie Markarckim.

Odnotowano, że nie wszyscy mieszkańcy Markartu popierający dążenia Królestwa Pogranicza do trwania przy władzy nad regionem zginęli, spora część przegrupowała się w górach Pogranicza pod dowództwem Madanacha przeprowadzając akty terrorystyczne na lojalnych Cesarstwu mieszkańcach pogranicza. Ta grupa pograniczników przyjęła wówczas nazwę Renegatów.