Ithelia znana też jako Książę Ścieżek, Pani Nieprzebytej Drogi, Niewidoczna, Zmieniająca Losy, Ostatnie Jutro oraz Ta, która zobaczyła i zapłakała[1] – daedryczny książe i bogini ścieżek, która była w stanie kształtować przeznacznie, zmieniać los i układać jego pasma zgodnie ze swoimi kaprysami.
Uważając te moce za zagrożenie dla rzeczywistości, Hermaeus Mora po naradzie z innymi daedrycznymi książętami, wymazał ze świata pamięć o Ithelii. Wspomnienia o niej zostały wymazane ze świadomości zarowno śmiertelników, jak i daedrothów, a ona sama stała się najpilniej strzeżonym sekretem Mory. Pozostawiła ona jednak swojego lojalnego sługę, Torvesarda, którego nie dotknęło zaklęcie Hermeusa Mory. Był on jej planem awaryjnym na powrót do rzeczywistości[2].
W 2E 582 była w większości zapomniana i nieznana przez społeczność akademicką.
Wygląd[]
Ithelia przybiera formę wysokiej, pięknej kobiety o blond włosach, ubrana jest w szaroniebieskie szaty, a całe jej ciało pokryte jest lśniącymi, niebieskawymi tatuażami w alfabecie daedr. Często pojawia się wraz ze szklanymi skrzydłami oraz aureolą, wykonaną z tego samego materiału.
Historia[]
Pierwotnie Ithelia była najstarszą z Magna-Ge, czyli Et'Ada które podążyły za Magnusem do Aetheriusa po jego ucieczce z Mundus. Była ona wtedy znana jako Biała Gwiazda, Pierwsza Archontka oraz Pani Niepisanych Historii[1]. W nieokreślonym późniejszym momencie, odeszła ona jednak od Magna-Ge, z powrotem zstępując na Mundus. W pewnym momencie (prawdopodobnie wolą Sithisa) ujżała ona Nieskończoną Pustkę oraz Nieokreślone Morze. Zdała ona sobie wtedy sprawę z harmonii dychotomii Sithisa i Anui-Ela (których przeciwznaczność zawierała światło gwiazd oraz możliwość nieskończonej kreacji, daleko innej i ważniejszej od tego co stworzyły Et'Ada)[3].
Ithelia doszła wówczas do wniosku, że bóg czasu, Aka, oszalał chcąc połączyć nieskończoną kreację z czasem liniowym. Aby osiągnąć ten cel, zbudował on Ada-Mantię i jej kamień zerowy, tak by przekształcić chaos w stabilność. Wtedy jej celem stało się wytyczenie ścieżki do Numancii, tak by pojawił się metafizyczny "więzień", którego czyny miałby w nieokreślony sposób doprowadzić do osiągnięcia celów Ithelii[3].
W pewnym momencie Ery Meretycznej[4], Hermaeus Mora uznał że jej zdolność do kształtowania przeznaczenia według własnego uznania już uszkodziła nici losu, więc w celu zapobieżenia dalszym szkodom, zebrał innych daedrycznych książąt na naradzie, podczas której zaproponował usunięcie jej z istnienia. Widząc szkody, jakie już wyrządziła strukturze losu, wielu książąt zgodziło się pomóc mu w tej sprawie: jednak Peryite i Vaermina sprzeciwili się temu pomysłowi. Wbrew ich woli, Hermaeus Mora rzucił zaklęcie usuwające z pamięci wszystkich (poza nim samym) pamięć o Ithelii, w efekcie więżąc ją na zawsze[2].
Płaszczyzna[]
Płaszczyzną Ithelii w Otchłani było tak zwane Szklane Wrzosowisko, kraina ta jest ogromną pustynią wypełnioną wielkimi szkieletami nieznanych stworzeń, pod pięknym zorzowym niebem. Kiedy Ithelia jest tam obecna, kraina ta jest dodatkowo usiana rozbitymi lustrami i innymi szklanymi odłamkami. Także niebo wydaje się wtedy połamane niczym lustro. Płaszczyzna ta jest zamieszkana przez różnorakie stworzenia pokryte szkłem, a także Dremory które służą Ithelii[3].
Podwładni[]
Zrodzeni z Odłamków to słudzy Ithelii z plemienia Dremor. Przez tysiąclecia Torvesard był ostatnim pozostałym sługą Ithelii, mając wystarczająco dużo pamięci o niej, by nie zapomieć jej całkowicie oraz przyjść jej z pomocą, ratując ją z więzienia Hermaeusa Mory. Ithelii służyło także wiele kryształowych istot. Często przybierały bardziej znajome formy, takie jak szklane smoki czy kraby. Wśród jej bardziej unikalnych sług są szklane atronachy, lustrzane plazmy czy potłuczeni tytani[3].
Artefakty[]
Jedynym znanym artefaktem należącym do Ithelii, jest Laska Wielu Dróg, dzierżona przez jej sługę, Torvesarda.
Ciekawostki[]
- Jedno z imion Ithelii, Niewidoczna, retroaktywnie odnosi się do dialogu Brusciusa Longusa z TES IV: Oblivion, gdzie mówi on o ignorancji, leżącej pomiędzy widocznym (Hermausem Morą), a niewidoczym (Ithelią).