Kryzys Otchłani – okres poważnych zawirowań i konfliktów zbrojnych między Trzecim Cesarstwem i płaszczyznami Otchłani pod władaniem Mehrunesa Dagona. Obejmuje wydarzenia od zamachu na Uriela Septima VII po daedryczną inwazję na Tamriel, bitwę o Brumę i Cesarskie Miasto. Kryzys Otchłani znacząco wpisał się w historię kontynentu, to własnie to wydarzenie było jednym z kończących 3E i zaczynającym 4E. Kryzys wpłynął na prawie każdą prowincję w Tamriel, jednak większość walk odbyło się w Cyrodiil.
Historia[]
Konflikt zapoczątkowało zabójstwo cesarza Uriela Septima VII w 3E 433 z rąk Mitycznego Brzasku czyli kultu Daedrycznego księcia Mehrunesa Dagona. Dagon planował podbić Nirn i Mundus, wspomagany przez Mankara Camorana, lidera swego kultu.
Inwazja na Cyrodiil[]
Normalnie sfery Otchłani i Mundusu są podzielone przez magiczną barierę, która jest nie do przebycia zarówno dla daedr jak i śmiertelników. Bariera istnieje tylko, gdy ktoś z dynastii Septim panuje na tronie Cyrodiil i Smocze Ognie płoną. Gdy jednak zamordowany został Uriel VII i jego trzej synowie, Dagonowi udało uzyskać się dostęp do śmiertelnego świata poprzez Wrota Otchłani i był w stanie wprowadzić na Nirn swą armię.
Bitwa o Kvatch[]
Poszukiwania ostatniego Septima[]
Gdy udało się odnaleźć Martina Septima przez bohatera znanego jako „Bohater Kvatch” udali się oni razem do Świątyni Władcy Chmur, a nieco później bohater odzyskał Amulet Królów. Amulet ten był boskim artefaktem który jest w stanie rozpalić Smocze Ognie i ponownie uruchomić magiczną barierę.
Zwycięstwo[]
Ostatecznie bohater, gdy odzyskał Amulet Królów od lidera kultu daedrycznego pana, przekazał go Martinowi, który za jego pomocą zamienił się w awatara Akatosha i pokonał Mehrunesa Dagon w bitwie o Cesarskie Miasto, zamykając tym samym Wrota Otchłani. Pokonanie Dagona oznaczało zakończenie kryzysu i uruchomienie bariery raz na zawsze.
Ciekawostki[]
- W Czarnych Mokradłach daedryczne siły zostały odparte przez, kontrolowanych przez histów, argonian. Zostali w tym celu zmutowani w silniejsze i zezwierzęcone formy[1].
Przypisy[]
- ↑ G. Keyes, Nowy Jork, 2011, Del Rey Books, Lord of Souls , s. 29