Legiony Cesarskie

Ten artykuł wymaga poprawy.

Autor wstawiający ten szablon podał następujący powód:

uzupełnić informacje, dodać przypisy

Cesarska Armia, znana też jako Rubinowe Szeregi, lub kolokwialnie jako Legiony Cesarskie – główna siła zbrojna Drugiego, a potem Trzeciego Cesarstwa, podzielona na liczne legiony o należnej im numeracji i/lub nazwie. Choć nie istnieje między nimi ciągłość tradycji militarnej Cesarstwo Alezjańskie również posiadało swoje legiony. Jako że zwykle miejscowa ludność ma do czynienia z jednym legionem Cesarskiej Armii, zwykło się nazywać ją nieprawidłowo jednym Legionem Cesarskim. Rubinowe Szeregi są historycznie znane jako najbardziej zdyscyplinowana oraz skuteczna siła militarna Tamriel, której zadaniem jest sprostanie potencjalnym zagrożeniom zagrażającym Cesarstwu.

(?) Bóstwem opiekuńczym Cesarskiego Legionu jest Stendarr. (?)

Struktura i werbunek[]

Główne centrum dowodzenia Cesarskiej Armii znajduje się w Cesarskim Mieście i choć generalnie najwyżsi oficerowie armii zarządzają nad decyzjami militarnymi, największe decyzje, dotyczące czy Armia ma dołączyć do danego konfliktu, oraz czy powinna się przemieścić ostatecznie są przeprowadzane przez Radę Cesarską i/lub samego Cesarza. Głównymi centrami werbunku i treningu żołnierzy wszystkich legionów są miasta Cyrodiil, w których znajdują się miejskie garnizony. Jako że tradycja militarna w tym dyscyplina i strategie bojowe są z natury tradycjami zachodniego stepu Colovii, zdecydowana większość żołnierzy i legionów w Cesarskiej Armii składa się z colovian, choć niewykluczone że w równej mierze legiony składają się z nibenejczyków, zwykle przyjmują one coloviański styl prowadzenia wojny, a legiony o tradycji wojskowej pochodzące z wschodniej doliny Nibenay są rzadkością.

Poza Cesarską Prowincją garnizony zwykle są budowane poza miastami, nad którymi sprawują pieczę, ewentualnie używając baraków miejscowej straży jako siedziby dowodzenia, budując tymczasowe fortyfikacje w ich pobliżu, gotowe do bycia przemieszczonymi w kierunku frontu w wypadku wystąpienia konfliktu. W tych też prowincjonalnych ośrodkach Cesarskiej Armii mogą do niej dołączyć rdzenni tubylcy, i choć w zdecydowanej większości żołnierzami armii są niemal to wyłącznie cyrodiilijczycy, można napotkać w niektórych legionach członków innych ras, mających z prawnego punktu widzenia te same zdolności do awansu. W przypadku wystąpienia konfliktu, do którego dołączają legiony Cesarstwa, miejscowe lojalne armie są zobowiązane się podporządkować cesarskiej dyscyplinie i służyć jako auxilia Cesarskiej Armii.

Funkcja w Cesarstwie[]

W czasach pokoju najniższej rangi żołnierze służą w prowincjach w niezliczonych garnizonach jako jednostka mogąca zareagować zbrojnie głównie przeciwko siłom powstańczym i przejawom antycesarskich idei oraz jej propagandy. Jest możliwym, by stanęli w obronie prowincji przeciwko najeźdźcom, lub przeprowadzali pomoc w przypadku klęsk żywiołowych, jednak jest to rzadkie i generalnie stacjonujący w danej prowincji Legion dołączy do walk, tylko jeśli jedna z sił jawnie złamała cesarskie prawo lub stoi w opozycji do cesarskich rządów, reorganizując dostępne rdzenne armie prowincji pod swoje zwierzchnictwo i z ich użytkiem zwalczając przeciwnika Cesarstwa. W wielu sytuacjach dany Legion Cesarski posiada szczególne rozkazy nie wtrącania się w miejscowy konflikt, lub wycofania się z zagrażającego mu regionu, pozostawiając sprawy w prowincji do samodzielnego rozwiązania. W rzadkich sytuacjach, ruchy powstańcze, nawet głoszące antycesarskie poglądy, są ignorowane jeśli dany stronniczący Cesarstwu władca, zostanie uznany za niekompetentnego lub problematycznego dla twarzy Cesarza, Rady Cesarskiej lub samego Cesarstwa w oczach społeczeństwa.

Zasłużeni oraz oficerowie, w czasach, w których nie toczy się żaden konflikt w którym Cesarstwo bierze bezpośredni udział, służą jako biurokraci, regionalni zarządcy, gubernatorzy prowincji czy jako członkowie rady danego władcy, mając pilnować by cesarskie prawo i cesarska kultura administracyjna trwała niezachwianie jako nadrzędna dla prowincjonalnej polityki.

Najpowszechniej jednak cesarskie patrole są znane z przemierzania dróg prowincji i strzeżenia przestrzegania cesarskiego pokoju. Mimo że większościowo werbunek następuje pośród populacji Cyrodiil, szansa na zauważenie uzbrojonego legionisty poza garnizonem, lub poligonem, czy miejscem manewrów wojskowych w granicach Prowincji Cesarskiej jest bardzo niska. Rolę patrolowania regionu pełni tam natomiast raczej niezwiązana z armią Straż Cesarska. ^{(Jest możliwość że źle pamiętam)}

Trening[]

W legionach stacjonujących w Morrowind głównymi zdolnościami rozwijanymi i wymaganymi od rekruta były zdolności atletyczne, parowania ataków (blokowania), poruszania się w ciężkim pancerzu, oraz posługiwania się mieczami (długimi ostrzami), bronią obuchową oraz włócznią. Nie wiadomo czy jest to typowe dla każdego legionu czy skupienie na tych zdolnościach jest cechą legionów z Morrowind, ale można założyć, że inne wykazują się generalnie jakimś podobieństwem.

Nowi rekruci składają przysięgę:

„Na swój honor przysięgam wieczną lojalność cesarzowi [imię cesarza] oraz niezachwiane posłuszeństwo wobec oficerów jego wielkiego Cesarstwa. Jeśli zawiodę, niech osądzą mnie ci nade mną, a wezmą ci pode mną. Niech żyje cesarz! Niech żyje Cesarstwo! ^{(do sprawdzenia, możliwa całkowita niezgodność z tłumaczeniem TES V)}”

Stopnie wojskowe[]

Starsi oficerowie[]

Marszałek
Generał
- Adiutant
Komandor
Legat
Trybun
Prefekt

Młodsi oficerowie[]

Centurion
Optio
Komendant

Sekretarz

Kapitan
Porucznik

Podoficerowie[]

Sierżant

Rycerze legionu[]

Rycerz Cesarskiego Smoka
Błędny Rycerz
Rycerz Obrońca
Rycerz Kawaler
Rycerz Wędrowny
Bohater

Szeregowi[]

Wywiadowca
Kwestor
Szeregowy
Pikinier
Rekrut
Auxila

Funkcje dodatkowe[]

Mistrz płac
Kat

Wyposażenie[]

Uzbrojenie[]

W powszechnym rynsztunku legionisty znajduje się ciężka zbroja płytowa najczęściej stalowa, i choć istnieje cesarska srebrna zbroja, nieznane jest czy nie służy jako zbroja paradna czy może specjalistycznie zaprojektowana do szczególnych specjalizacji. Istnieje zbroja rycerska, która wykonywana z lepszej stali, posiada przy okazji specjalne walory stylisyczne. Można też rzadziej napotkać średni pancerz kolczugowy, wraz z rycerską zbroją smoczołuską, a także w szczególnych przypadkach lekki pancerz z utwardzanej skóry oraz niewiele lepsza zbroja z łuski traszki. ^{(tłumaczę na bieżąco, muszę sprawdzić w grze "newtscale")}

Armia cesarska gwarantuje legionistom głównie szerokie miecze, sztylety oraz tarcze typu scutum (oraz rzadsze tarcze w kształcie latawca), wiadomo że produkuje się dla armii proste łuki, lecz znane są z niskiej jakości przez co praktycznie nie spotyka się legionistów nimi się posługującymi. Nawet jeśli legion skupia się na nauce walki włócznią i bronią obuchową są możliwie wydawane do jednostek specjalizujących się w ich użyciu, i są spotykane tak rzadko, że w niektórych regionach kontynentu nie widuje się tego typu uzbrojenia, chyba że legionista sam się wyposaży w taką broń.

Machiny wojenne[]

Armia cesarska jest znana jest z używania wielu machin oblężniczych takich jak katapulty, tarany, trebusze i balisty. W czym nieznane jest czy jakoś znacząco odbiega od reszty armii kontynentu, jako że te machiny są znane w armiach wszystkich królestw ludzi i elfów.

Transport[]

Generalnie Armia Cesarska w swych ruchach opiera się o piechotę, rzadko decydując się na pożytkowanie transportu konnego, w przypadku kiedy dostępna jest możliwość transportu drogą morską armia opiera się na niezależnej Cesarskiej Marynarce, choć częstotliwość z jaką obie organizacje współpracują nie jest znana i najprawdopodobniej całkowicie zależna od rozkazów wypływających z Cesarskiego Miasta. Istnieje również możliwość transportu powietrznego poprzez cesarskie sterowce, lecz nie wiadomo czy one są własnością Armii, czy bardziej prawdopodobniej są częścią Marynarki.

Nieznanym jest czy którykolwiek legion kiedykolwiek zasilał załogi statków aurbicznych Cesarskich Mananautów zanim technologia lotów międzyplanetarnych nie stała się przeżytkiem, wiadomo natomiast że przynajmniej Legion Cienia pożytkował międzyplanarne bramy Weir postawione przez tych starożytnych eksploatorów Otchłani, by przemieszczać się na powierzchnie sfer niebieskich. Jedyna zanotowaną próba fizycznego transportu legionu przez Otchłań odbyła się przez niedobitków ataku na Iglicę Bitewną na grzbiecie cesarskiego smoka próbujących uciec z oblężenia stacji orbitalnej, jednak nie zakończyła się ona sukcesem.

Znane legiony[]

Począwszy od Czwartej Ery, średnia siła bojowa każdego Legionu składa się z 5000 Legionistów.

Numerowane Legiony[]

Legion Zero – zdradziecki skorumpowany legion, który oddał swe dusze Molag Balowi podczas jego ataku na Cesarskie Miasto w 2E 582, stając się jego pół-daedrycznymi siłami patrolującymi zgliszcza miasta.

Pierwszy Legion (nieznany)
Drugi Legion – legion stacjonujący w czasach pokoju w Brumie; w 2E 576 pod dowództwem generała Nipia dołączył do zdrady wobec nibenejskiego cesarza Leovica z dynastii Longhouse, po ustanowieniu przez niego prawa zabraniającego polowania na daedryczne kulty, zorganizowanej przez jego coloviańskiego przyjaciela Varena Aquilariosa. Po zamordowaniu Leovica w 2E 577, Varen ogłosił siebie cesarzem i najprawdopodobniej ułaskawił legion. Po wywołaniu przez Varena inwazji Molag Bala i jego konsekwentnym zniknięciu, legion nie zważając na oblężenie Cyrodiil udał się do Falkret, gdzie przeprowadził polowania na czarownice przed rebelią sprzymierzone z cesarzem Leoviciem.
Trzeci Legion znany też jako Oddany Trzeci, oraz po rekonstrukcji jako Rubinowy Legion – legion stacjonujący w Anvil, ze względu na wysokie poczucie obowiązków miejscowych colovian, historycznie zrzeszający sporą ilość podrostków, którzy nie osiągneli jeszcze wieku męskiego i masowo zakłamywali swój prawdziwy nastoletni wiek. Uzyskał swój przydomek „Oddany” od wytrzymania oblężenia baraków Cesarskiego Miasta przez rebelię Kapłanów Ćmy, aż do przybycia posiłków wiele dni potem, uzyskali również potem honor dołączenia do Tibera Septima, w jego tryumfalnym przemarszu przez ulice miasta. Sławnie udali się w pogoń wgłąb trujących bagien Argonii za argoniańskimi porywaczami pewnej, obecnie z nieznanego powodu, ważnej postaci Reekee. Choć późniejsi cesarscy kronikarze próbowali wyciszyć akt Splądrowania Senchal, „Oddani” chełpili się za swoich czasów z wykonania rozkazu rzezi na khajiickich mieszkańcach Senchal. Legion został rozbity przez Aldmerskie Dominium w zasadce na Czarnych Skałach, a po przegrupowaniu został przemianowany na Rubinowy Legion, którego siedziba została przeniesiona gdzieś do Nibenay.
Czwarty Legion – legion znany ze swego uczestnicwa w wojnie Czarnowody w Argonii, w której jako pierwsi z ludzi napotkali obcą inteligencję niewidocznymi sznurkami rządzącą argonianami. Początkowo dowodzony przez Auguriusa Bucco, spodziewającego się łatwego zwycięstwa nad tymi prymitywnymi stworzeniami i szybkiego awansu, który szybko orientując się w braku możliwości orientacji na terenie rozpoczął budowę drogi Remana. Podczas budowy drogi legioniści powoli znikali tajemniczo rozpływając się we mgle, oraz ginąc w niezrozumiale zorganizowanych atakach argonian normalnie nie wyszkolonych w walce i nie znający tego poziomu strategii. Legion został zmieciony z powierzchni ziemi około 1E 2820 przez niedostrzegalną nigdzie armię argonian w masakrze Xi-Tsei, późniejsze wykopaliska dowiodły że część wzięto jako niewolników. Trzy lata później legion został odbudowany przez Regulusa Sardecusa, który początkowo niechętny argonianom, zauważył że nie są oni inicjalnie wrodzy legionowi, uznał więc że to nie oni spowodowali zniknięcie legionu, tylko samo bagno, które planował zniszczyć przeprowadzając kontrolowane spalanie lasu. Przez podziemne gazy jednak w 2828 doprowadził przypadkiem do Wielkiego Spalenia, w którym natychmiastowym zapłonie wybuchły pokłady pod powierzchnią większości regionu, doprowadzając do przemiany atmosfery w toksyczną nawet dla argonian. Uznaje się że zmarł w wyniku wyziewów, lecz sugeruje się że spotkała go zemsta ze strony samego lasu. Trzecią kampanię rozpoczęła Lucinia Falco, która współpracując z Diamentową Marynarką symulowała kontrolowaną wojnę partyzancką, z celem w przeżezaniu większości populacji argonian. Zastały chaos jednak nie miał widocznego końca i tylko wzrastał eksponencjalnie, do tajemniczego wydarzenia w 2836, w którym argonianie wszędzie w tym samym momencie przestali być agresywni i również wydawali się nie mieć świadomości, że uczestniczyli w jakiejkolwiek wojnie. Lucinia w 2837 ogłosiła zwycięstwo i dzięki zastraszeniu cokolwiek to nie kontrolowało umysłów argonian ustanowiła cesarską prowincję Czarnych Mokradeł.
Piąty Legion – w 2E 582 podczas oblężenia Cyrodiil do legionu zostało pobranych jako żołnierzy wielu członków byłego kapłaństwa kultu Ośmiu Bóstw, szczególnie tych z Chórnic Akatosha. Choć nie zostało sprecyzowane jak, ich obecność okazała się korzystna dla działania legionu, przez co legion korzysta z wyspecjalizowanego uzbrojenia przeznaczonego dla żołnierzy-kapłanów. Był to też jeden z legionów stanowiących rdzeń Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288. Odbudowany w tym celu przez tegoż cesarza. Rozbity podczas Klęski pod Ionith w 3E 289.
Szósty Legion – legion krótkotrwale stacjonujący w Craglorn przed 2E 582. Po zmianie położenia pozostawił po sobie przynajmniej jedną zagubioną legionistkę, która postępowała podług protokołu swego legionu, nakazującego sprzedaży sprzętu wojskowego do momentu, w którym nie osiągnie kwoty pozwalającej jej na samodzielną podróż do obecnego miejsca stacjonowania legionu.
Siódmy Legion – historycznie związany z nekromancją i daedrycznymi przyzwaniami, rozpoczynając od dowodzenia nekromantki magus-generała Septimy Tharn, od tego czasu korzystając z ciał poległych jako posiłki dla legionu, wraz z elementem siania obrzydzenia i przerażenia wśród wrogów z wrażliwszymi żołądkami. W 2E 582 Siódmy Legion pod dowodzeniem Septimy dążył do destabilizacji Przymierza Daggerfall grożącego bezpieczeństwu Cyrodiil, prowadził działania wywrotowe na terenie Hammerfell i Wysokiej Skały próbując zwabić przywódcę Przymierza do Bangkorai króla Emerica i tam też go zabić. Zabójstwo powiodło się lecz Emeric na nieszczęście sił cesarskich został przywrócony do życia przez yokudańskiego boga. Siódmy legion był również jednym z legionów stanowiących rdzeń Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288. Rozbity podczas Klęski pod Ionith w 3E 289. Był również jednym z legionów, który około 4E 11-15 bronił Orsinium przed oblężeniem od strony sił Hammerfell i Wysokiej Skały, a w wyniku upadku miasta odeskortował niedobitków orków do Skyrim.
Ósmy Legion – legion który podczas wydarzeń Wielkiej Wojny w oblężeniu Cesarskiego Miasta z 4E 174, przeprowadzał skazany na zagładę atak na mury miasta, pozwalając legionom towarzyszących cesarzowi Titusowi II Mede przebić się przez siły atakujące od północy, pozwalając władcy na ucieczkę przed siłami Dominium.
Dziewiąty Legion – możliwie pierwszy legion wysłany w ramach kampanii podbicia Argonii, pożarty przez woriplazmy w jaskiniach Tsofer, poprzez zwiedzenie ich tam, przez argoniańskiego przeciwnika. Po rekonstrukcji, jeden z legionów stanowiących ewentualne posiłki dla Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288.
Dziesiąty Legion – ekstrawagancki nibenejski legion z Leyawiin, który od początków drugiej ery dokładnie 2E 23 składał się głównie z jedynej istniejącej kawalerii jeźdźców tresowanych niedźwiedzi, których objazd był jednym z kluczowych części leyawiińskich parad, urządzanych dla ówczesnie panującego Akavirskiego Potentata. Jeden z legionów stanowiących rdzeń Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288. Rozbity podczas Klęski pod Ionith w 3E 289, wysławiany przez wzgląd na swą odwagę niemalże do końca walcząc z cesarzem ramię w ramię przeciwko tsaesci, umożliwili oni powrót resztek Legionu Czternastego do Septimii, by poinformowali o śmierci cesarza, z całego Legionu Dziesiątego przeżyło tylko dwóch legionistów. Odbudowany uczestniczył pod legatem Justianusem Quintiusem w zmaganiach Wielkiej Wojny wybuchłej w roku 4E 171, walcząc na froncie hammerfellskim jak i uczestnicząc w oblężęniu Cesarskiego Miasta w latach 4E 174-175.
Jedenasty Legion (nieznany)
Dwunasty Legion – jeden z legionów w roku 4E 53 broniących mury Cesarskiego Miasta przed atakiem Umbriel
Trzynasty Legion znany też jako Tarcze Senchal – legion wysłany przez cesarza Varena Aquilariosa, niemal natychmiastowo po jego krwawym zdobyciu Cesarskiego Miasta w 2E 577 wysłany do Senchal, by pomóc tam pierwszym z ofiar grypy Knahaten. Gdy w roku 2E 582 cesarz wywołał inwazję Molag Bala na Tamriel i słuch po nim zaginął, legion nie wrócił do Cyrodiil, kontynuując pomoc mieszkańcom Senchal. Choć khajiitowie początkowo nie ufali cesarskim, pomoc jaka została im udzielona sprawiła, że zaczęli szanować członków Trzynastego Legionu, zaczynając ich nawet tytułować Tarczami Senchal.
Czternasty Legion – jeden z legionów stanowiących rdzeń Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288. Dzięki poświęceniu Dziesiątego Legionu przetrwali wydarzenia Klęski pod Ionith w 3E 289, by w odwrocie do Septimii przekazać złe wieści o śmierci cesarza.
Piętnasty Legion – jeden z dwóch legionów, który około 4E 11-15 bronił Orsinium przed oblężeniem od strony sił Hammerfell i Wysokiej Skały, a w wyniku upadku miasta odeskortował niedobitków orków do Skyrim.
Szesnasty Legion (nieznany)
Siedemnasty Legion – jeden z legionów stanowiących ewentualne posiłki dla Floty Dalekowschodniej Uriela V Septima w Inwazji na Akavir z 3E 288.
Osiemnasty Legion – legion walczący w bliżej nieznanych walkach sprzed roku 4E 53 pod dowodzeniem cesarza Titusa I Mede. Przynajmniej jeden z weteranów tego legionu po odbyciu służby nie potrafiąc znaleźć pracy w Cyrodiil zaciągnął się do milicji khajiickiego rządu Elsweyr w regionie Rimmen, wykonując rozkazy szykanowania nomadycznych khajiitów za ich tradycyjne spożywanie księżycowego cukru i kontrolując uzależnienie mieszkańców miast od rozprowadzanej przez rząd skoomy.

Nienumerowane legiony[]

Hawkmoth Legion [potrzebne tłumaczenie z TES III: Morrowind] – legion cesarski w 3E 427 stacjonujący w Ebonheart.
Legion Zachodniej Kniei – coloviański legion zaangażowany w ekspansje terytorium Cesarstwa w 2E 582 w Marchii Żniwiarza w Elsweyr pod dowództwem generał Lavinii. Zaaneksował on dolinę Arenthii wraz ze stołecznym miastem regionu, przemianowując ją na Południową Knieję.
Legion Chorrolski – legion cesarski stacjonujący w 2E 576 w mieście Chorrol. Główny legion buntu Varena Aquilariusa, pozwalając mu na zamordowanie cesarza Leovica w 2E 577 i samemu ogłoszenie się cesarzem.
Deathshead Legion [potrzebne tłumaczenie z TES III: Morrowind] – legion cesarski w 3E 427 stacjonujący w Gnisis. Jedyny garnizon Legionu w Morrowind, który nie miał pełnej siły.
Legion Cienia – jeden z niewielu legionów utrzymywany w nibenejskiej tradycji wojskowej opierającej się głównie na magii bojowej. Szczególnie znany z faktu, że jego siedzibą i głównym ośrodkiem rekrutacji była zamieszczona na dalekiej orbicie Nirnu Akademia Magów Bojowych z Iglicy Bitewnej, zamieszczona tam jako stacja pośrednicząca w sieci bram międzyplanetarnych. W 3E 398 wielu z uczniów, rekrutów, oraz samych legionistów zostało wybitych przez daedryczne armie Mehrunesa Dagona, próbującego przejąć ten główny węzeł komunikacyjny między Mundus, a Otchłanią. Choć sam Dagon został wygnany i siły daedryczne opuściły Iglicę Bitewną, bramy międzyplanetarne zostały inicjalnie zablokowane od drugiej strony i dunmerscy badacze nie zdołali ich wówczas aktywować. Cesarstwo jednak w jakiś czas potem zdołało ponownie połączyć Iglicę z Mundus i rozpocząć pracę nad jej ruinami, lecz nieznane jest czy wróciła w ręce Legionu Cienia.
Moonmoth Legion [potrzebne tłumaczenie z TES III: Morrowind] – legion cesarski w 3E 427 stacjonujący w forcie Moonmoth w Balmorze.
nieznany z numeru/nazwy Legion – legion pod dowódcem generała Tulliusa uczestniczący w 4E 201 w wojnie domowej w Skyrim, przeciwko rebelii sił sprzymierzonych z armią rodu Gromowładnych pod przywódcą jarla Ulfrica Gromowładnego. Jako że losy tego konfliktu są ostatecznie nieznane, nie wiadomo czy zwycięskim był legion czy norscy powstańcy.

Przypisy[]

Adnotacje[]

Książka „Raport: Klęska pod Ionith” w polskim tłumaczeniu błędnie stanowi, że „Do pierwszego lądowania wybrano Pierwszy, Siódmy, Dziesiąty i Czternasty Legion, (...)”, podczas gdy w oryginale jest "The Fifth, Seventh, Tenth, and Fourteenth Legions were selected for the initial landing, (...)". Słowo "Fifth" (pl. Piąty) jest w przelocie podobne do słowa "First" (pl. Pierwszy), z którego to faktu mógł wystąpić ten błąd.