Magnus Septim (3E 79 - 3E 145) – jedenasty władca Trzeciego Cesarstwa, król Lilmoth i Wayrest oraz władca Samotni. Był trzecim, najmłodszym synem i czwartym dzieckiem cesarza Pelagiusa Septima II i cesarzowej Quintilli. To uczyniło go bratem Antiochusa Septima, Cephorusa Septima I, oraz niesławnej Potemy Septim.
Historia[]
Wczesne Życie[]
Magnus urodził się 3E 79 r. jako ostatnie dziecko cesarza Pelagiusa Septima II i jego drugiej żony Quintilli Vulstaedm, miał trójkę starszego rodzeństwa, przyrodniego brata Antiochusa, siostrę Potemę i brata Cephorusa. Jako najmłodszy syn cesarza był najmniej warty, takiego zdania był też jego ojciec i podczas gdy jego rodzeństwo robiło błyskotliwe kariery w prowincjach, Magnus został wysłany do Almalexii w roli doradcy. Tam zaczął zdobywać doświadczanie i udoskonalać swoje umiejętność zarządzania.
Historia potrafi być jednak złośliwa i w wyniku Wojny o Czerwony Diament i jej następstw, Magnus przeżył całe swoje rodzeństwo i to jego lina kontynuowała ród.
Kariera[]
W wieku 19 lat zmarł jego ojciec – cesarz Pelagius Septim II. Magnus przybył na jego pogrzeb do Cesarskiego Miasta, oraz na koronację swego przyrodniego brata, Antiochusa. Przez całe panowanie Antiochusa, zwiększał swoje wpływy w Cesarstwie.
Magnus poślubił kobietę imieniem Hellene która była królową Lilmoth, dzięki czemu on sam został królem tego miasta na Czarnych Mokradłach. Podczas gdy jego cesarski brat nic nie robił, Magnus robił błyskotliwą karierę, jako król Lilmoth i brat cesarza bardzo zręcznie reprezentował interesy cesarstwa na Czarnych Mokradłach.
Jego pierwsza żona nie dała mu jednak żadnych dzieci, dlatego poślubił Utheillę Direnni która urodziła mu dwójkę dzieci – Pelagiusa Septima i Jolethe Septim, Magnus już wtedy był też królem Wayrest w Wysokiej Skale.
Utrzymywał on dobre stosunki ze swoim bratem, Cephorusem Septimem I jednak do reszty swojego rodzeństwa większych uczuć nie czuł.
W po śmierci swojego przyrodniego brata – Antiochusa Septima, przybył do stolicy i uczestniczył w koronacji jego córki Kintyry Septim II. Podczas uroczystości doszło jednak do niesnasek pomiędzy nową cesarzową a jej ciotką, Potemą Septim, która uważała że tron należy się nie Kintyrze, a jej synowi Urielowi. Za taką obrazę Cesarzowej przed Radą Starszych, Potema została wyrzucona z Cesarskiego Miasta.
Wojna o Czerwony Diament[]
Po rozpoczęciu Wojny o Czerwony Diament w 121 3E, Magnus poparł swoją siostrzenicę, tak samo jak jego brat Cephorus. Magnus przebywał wtedy w Wayrest, które zostało zaatakowane przez wojska Potemy. Po oblężeniu Potema zdobyła miasto, jednak Magnus uciekł z niego razem z rodziną, do krewnych jego żony na wyspie Balfiera. Tam zostawił swoją rodzinę a sam wrócił na Czarne Mokradła.
Po uwięzieniu Kintyry w Wysokiej Skale i zdobyciu Cesarskiego Miasta w 121 3E, syn Potemy, koronował się na cesarza Tamriel, jako Uriel Septim III. Podobnie jak brat, Magnus nie uznał nowego cesarza i kontynuował wojnę. Przez około 4 lata jego siły walczyły w Morrowind, utrzymując jednak tylko południową cześć prowincji.
W około 3E 125 lub wcześniej, Magnus i Cephorus rozpoczęli ofensywę przeciwko nowemu cesarzowi. Cephorus uderzył na Wysoką Skałę aby uwolnić Kintyrę (nie wiedział że Kintyra wtedy już nie żyła), a Magnus po zebraniu armii zakatował Morrowind. Argonianie którzy byli trzonem armii, spisywali się świetnie, jednak tylko w porach letnich, na czas zimy Magnus musiał wycofać się do fortów. W końcu udało mu się zdobyć całe Morrowind i zagrozić Potemię, uderzając na Skyrim. W 3E 127, jego wojska stacjonowały w Bieli, w zamku Kogmenthist, w tym czasie Uriel przeprowadził kontrofensywę na Cephorusa, a Potema na Magnusa. Po mimo tego że Magnus przegrał, to Uriel został pojmany, a w drodze na proces zabity przez wściekły tłum. Cephorus został koronowany na cesarza, a ponieważ Cephorus stracił wszystkie swoje dzieci w wojnie, Magnus został jego dziedzicem.
Pomimo śmierci Uriela, Potema kontynuowała wojnę jeszcze przez 10 lat aż do oblężenia jej siedziby w Samotni.
Po pokonaniu swojej siostry przejął władzę w Samotni, już wtedy zauważył dziwne zachowania jego syna Pelagiusa Septima. W dwa lata odbudował Samotnię jednak już po tych dwóch latach, Magnus musiał ją porzucić.
Cesarz Tamriel[]
Magnus wstąpił na tron gdy jego brat, Cephorus Septim I, zmarł w 3E 140. Gdy wstąpił na tron cesarza, miał już 61 lat, był tylko dwa lata młodszy od swojego brata, opuszczając Samotnię powierzył ją synowi Pelagiusowi, o którego coraz bardziej się martwił, dla tego postanowił ożenić swego syna z dunmerką, Katariah, która była członkinią Klanu Ra'Athim. Po za faktem że to małżeństwo miało poprawić złe stosunki z klanem, to Katariah była uzdolniona politycznie i była świetną dyplomatką, jeżeli ktoś mógł ukryć szaleństwo przyszłego cesarza – to właśnie ona.
Magnus Septim zmarł po pięciu latach sprawowania władzy, w 3E 145 w wieku 66 lat. Mówi się że jego syn, Pelagius (którego później nazywano „Szalonym”), zabił go i przejął tron. Uczeni jednak zgadzają się, że jest to mało prawdopodobne, ze względu na to iż Pelagius, po śmierci Potemy Septim, był zajęty przywracaniem porządku w Samotni, więc nie miał kiedy odwiedzić Cesarskiego Miasta.
Rodzina[]
- Ojciec – Pelagius Septim II
- Matka – Quintilla Vulstaed
- Żona – Hellena
- Żona – Utheilla Direnni
- Syn – Pelagius Septim III
- Synowa – Katariah Septim
- Wnuk – Cassynder Septim
- Córka – Jolethe Septim
- Brat – Cephorus Septim I
- Szwagierka – Bianki
- Siostra – Potema Septim
- Szwagier – Mantiarco
- Bratanek – Uriel Septim III
- Przyrodni brat – Antiochus Septim
- Szwagierka – Magna
- Szwagierka – Gysilla
- Bratanica – Kintyra Septim II
Nawigacja[]
| Poprzednik Cephorus Septim I 3E 140 |
Tytuł Cesarz Trzeciego Cesarstwa |
Następca Pelagius Septim III 3E 145 |