Maormer (Ald. tropikalni ludzie[1]) znani również jako Morskie elfy[2] – rasa merów zamieszkująca wyspę Pyandonea, położoną daleko na południe od kontynentu Tamriel[3]. Wywodzą się od Aldmerów[4].
Wygląd[]
Mają puste i bezbarwne oczy oraz skórę pozbawioną koloru „jakby ich ciała były zrobione z białej, miękkiej galarety”[5].
Kultura[]
Ich władcą jest Król Orgnum, nieśmiertelny mag, który prócz bycia nieśmiertelnym zdaje się stawać coraz młodszy z biegiem lat[4][3]. Mówi się, że jest on Wężowym Bogiem (ang. Serpent God) Satakalem.
Maormerowie praktykują potężną wersję wężowej magii, z pomocą której oswoili węże morskie występujące przy ich wyspie. Używają ich w bitwach oraz jako wierzchowce[3]. Węże morskie chronią też samego Orgnuma[4].
Statki Maormerów mają owadzi wygląd. Ich żagle zrobione są z błon, a kadłub z chityny[5]. W niezbadanych wodach Pyandonei występują wodorosty, zatrzymujące wszelkie łodzie prócz okrętów samych Maormerów[4].
Historia[]
Początki[]
Wierzono kiedyś, że Maormerowie byli wygnańcami z Wysp Summerset[3][4]. Jednak tłumaczenie gobelinów w Wieży z Białego Złota wyjawiło opowieści o tym, jakoby Maormerowie prawdopodobnie zostali oddzieleni od swej ojczyzny, Aldmeris. Według legendy, Orgnum był bardzo bogatym Aldmerskim szlachcicem, który z pomocą swych pieniędzy zapoczątkował rebelię. On oraz jego sprzymierzeńcy zostali wygnani w miejsce z dala od Aldmeris, oddzielonego nieprzebytą mgłą. Była to Pyandonea. Było to tak skuteczne, że Orgnum już nigdy więcej nie niepokoił rodaków w Aldmeris[4].
Pierwsza oraz Druga Era[]
Maormerzy byli nieugięci w pragnieniu podbicia Summerset. Niemal nie było roku w Pierwszej i Drugiej Erze, gdy nie siali spustoszenia na altmerskich wybrzeżach[6]. Każdy z tych ataków był dowodzony przez samego Orgnuma. Mimo dużej liczby ataków i różnych strategii Maormerów, każda z agresji kończyła się niepowodzeniem[4].
W roku 2E 486 zauważono małą maormerską flotę przy wybrzeżach Alinoru. Król Hidellith rozkazał swej flocie ruszyć w pościg; altmerskie okręty popłynęły za maormerskimi w zasadzkę w samej Pyadonei. Większość floty Alinoru została zniszczona. Do Summerset powrócił jeden okręt[4].
Drugie Aldmerskie Dominium zawiązało sojusz z Maormerami[7], chociaż Dominium zezwoliło królom Colovii na usuwanie Maormerskich placówek znajdujących się na zachodnich wybrzeżach Tamriel[6].
Trzecia Era[]
Ostatnie udokumentowane pojawienie się Maormerów odbyło się w trakcie Wojny o Wyspę w roku 3E 110[4]. Zjednoczone siły nieznanego władcy Summerset, cesarza Antiochusa Septima oraz Zakonu Psijic, zdołały zniszczyć armadę Pyadonei[8][9]. Mówiono, że sztorm wywołany przez Zakon Psijic z Artaeum zniszczył flotę króla Orgnuma w takim stopniu, że nigdy więcej nie mógł zebrać wystarczających sił, by odważyć się na kolejną bitwę[4].
Znani Maormerowie[]
Nawigacja[]
Przypisy[]
- ↑ Pocket Guide to the Empire, First Edition: Wild Regions – Imperial Geographical Society, 2E 864
- ↑ The Elder Scrolls Online
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Pocket Guide to the Empire, First Edition: Wild Regions
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 4,9 Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Other Lands
- ↑ 5,0 5,1 Wilcza Królowa księga IV
- ↑ 6,0 6,1 Pocket Guide to the Empire, Third Edition: Summerset Isles
- ↑ Pocket Guide to the Empire, First Edition: Aldmeri Dominion
- ↑ Krótka Historia Cesarstwa, tom I
- ↑ Wilcza Królowa księga V