The Elder Scrolls Wiki
The Elder Scrolls Wiki
Advertisement

Nafaalilargus – czasem nazywany też Nafalilargus, czerwony smok na usługach Tibera Septima podczas podboju Tamriel. Był dumnym żołnierzem i dobrym wasalem Trzeciego Cesarstwa.

Został oddany pod dowództwo Admirała Richtona, który został mianowany tymczasowym gubernatorem Stros M'kai. Nafaalilargus zmarł w 2E 864 z rąk Cyrusa, który wykradł strzeżony przezeń klejnot duszy księcia A'tora.

Biografia[]

Jak każdy inny smok narodził się u zarania czasu, niewątpliwym jest też fakt, że razem z jego braćmi był jednym z nieformalnych władców smoczego imperium. Wieki mijały, a kresu dominacji smoków nad ludźmi nie było widać. Jednak pewnego dnia stało się. Smocza Wojna, z początku postrzegana jako łatwe do zdławienia powstanie, przerodziła się w zajadły konflikt między prastarymi bestiami, a rosnącymi w siłę Nordami. Momentem porażki smoków było zniknięcie Alduina, bowiem od tego momentu nie mogły już one powstawać z martwych. Smoki przerażone nie wiedziały co począć, część pozostawała na polach walki i ginęła walcząc o utrzymanie swej władzy, część uciekła w najdalsze zakątki Nirnu i Otchłani, a jeszcze jedni widzieli szansę na przetrwanie w wkupieniu się w łaski ludzi. Nafaalilargus wybrał "sojusz" z ludźmi.

Służył on swym nowym ludzkim władcom nie bez oporów, lecz jego wola dominacji słabła. W końcu złamał się, stał się dlań oddanym sługą swych dawnych poddanych. Jak przedmiot przechodził z rąk do rąk pokoleń królów i cesarzy, ostatnim z nich był przyszły cesarz całego Tamriel Tiber Septim, Smocze Dziecię choć na ułożonym przez ludzi smoku nie robiło to już wrażenia[1].

Na jego żądanie wspomagał Nową Zachodnią Marynarkę, z admirałem Richtonem stojącym jej na przedzie. Z taką bronią marynarka nie musiała nawet kiwnąć palcem w żadnej z bitew i umniejsza to jej zasługom. Przeprowadzali oni wiele bitew w Hammerfell, gdzie syn Najwyższego Króla Thassada II, książę A'tor walczył o niepodległość swego ludu. Wojna miała się rozstrzygnąć w Bitwie w zatoce Hunding opodal Stros M'kai, gdzie dwie floty zetknęły się i zwarły w szale bitwy. Smoczy sprzymierzeniec okazał się nieodzowny, gdyż podpalił on okręt na którym znajdował się książę. Ogień otoczył księcia, a jego przeciwnicy mieli teraz stosowny moment do ataku, z którego skorzystał Lord Richton. Nakazał dunmerskiemu zabójcy Dramowi puścić w jego stronę zatrutą strzałę, która miała dobić księcia Hammerell.

Nafaalilargus po, szczęśliwie dla cesarstwa zakończonej, wojnie miał osiąść w podziemiach pałacu na Stros M'kai pod zarządem Richtona, wyzbyty z woli smok posłusznie udał się do swej komnaty, będącej przy okazji skarbcem. Smok już dawno nie odczuwał oburzenia gdy traktowano go jak psa strzegącego majątek swego pana[2]. W zamian otrzymywał i zapłatę w złocie i w mięsie, najczęściej weteranów bitwy w zatoce. Jego siła ognia została jeszcze raz spożytkowana, gdy Richton wyegzekwował rzeź na Koronnych mieszkańcach wyspy zwaną Czystką w Starej Ćwiartce, dzieci, kobiety i starcy zostali spaleni przez jego ogień, aż nikt nie ocalał.[3].

Niefortunnie dla cesarstwa dusza zmarłego księcia została przelana przez arcymaga Voę w Klejnot Duszy, zapewniając przywódcy Korony ucieczkę od śmierci. Szansa ludu Hammerfell na niepodległość trafiła jednak w ręce nekromanty N'Gasty który wykorzystał Cyrusa, poszukującego swej siostry Iszary, do transportu klejnotu prosto w ręce gubernatora Stros M'kai Amiela Richtona. Klejnot został przeniesiony do skarbca gdzie nakazano właśnie Nafaalilargusowi pilnowanie go za cenę życia.

Prędzej czy później ktoś udałby się do katakumb pałacowych z misją odzyskania duszy księcia, traf chciał że był to właśnie Cyrus. Gdy smok natknął się na Redgarda, uniósł się dumą. Udawał że wcale się nie ugiął przed ludźmi, a jedynie pozwolił im na korzystanie z jego usług, łudził się że gdzieś głęboko w nim znajduje się ta dominująca cząstka dawnej podobnej bogom postaci. Jednak odczucie powinności, podążania za słowem danym ludziom, skłoniło go do usłuchania rozkazu gubernatora. Smok zaatakował Cyrusa, mimo że jak sam twierdził nie musi tego robić. W walce w ciasnych komnatach wielki gad nie miał wielkiego pola do manewru, co niewątpliwie Redgard wykorzystał. Smocza skóra z łatwością odparowywała ataki, jednak jedno celne uderzenie rozgrzaną do żółci szablą zabiło bestię. Cielsko starożytnego stworzenia runęło na podłogę skarbca wreszcie wolne[4].

Zadania[]

  • Klejnot duszy - odzyskaj klejnot zawierający duszę księcia z podziemi pałacu i pomóż mu powstać z martwych

Ciekawostki[]

  • Istnieją spekulacje, że Nafaalilargus jest imieniem pochodzenia cesarskiego ze względu na charakterystyczną końcówkę "-us". Oraz że jego prawdziwe imię brzmi Nahfahlaar, wspomniane w "Atlasie Smoków". Wskazywać na to może zbieżność imion oraz fakt, że oboje byli na usługach ludzkich władców. Nahfahlaar był ostatnio widziany jak uciekał w 2E369 z zasadzki na króla Casimira II z Wayrest, któremu służył.
  • Zgodnie z informacjami z gry The Elder Scrolls V: Skyrim smoki nie umierają gdy ich cielesna powłoka zostaje zgładzona, więc szczątki Nafaalilargusa całkiem prawdopodobnie mogą jeszcze kiedyś ożyć.

Galeria[]

Przypisy[]

  1. wydarzenia niewątpliwie mające miejsce
  2. Intro do gry Redgard
  3. Dialog z Trithikiem
  4. Wydarzenia z gry Redgard

Nawigacja[]

Stworzenia z gry Redguard
Zwierzęta BullCanahDelfinFloor SpiderGłowonógMewaNietoperzRekinSzczurŚlimak
Stworzenia GoblinGremlinTroll
Maszyny Dwarven CenturionSteam Golem
Nieumarli BoatmanSkeletonZombie
Daedra GuardVermai
Stworzenia specjalne NafaalilargusOrsoneGoblin King
Advertisement