Notatki z badań Lithniliana
Treść[]
Gdy wszedłem do ostatniej komnaty Ciernistej Jaskini, moje oczy spoczęły na celu mej ekspedycji. Poprzez atramentowe ciemności przyzywał mnie znajomy akwamarynowy blask Kamienia Welkynd. Wszędzie leżał kurz i gruz; byłem tu pierwszym gościem od wieków. Nie wiem, jak długo tam stałem, podziwiając piękne kryształy rosnące poza ich naturalnym środowiskiem.
Mówili, że jestem wariatem, głupcem, bufonem. Kryształy poza ruinami Ayleidów? Bzdura! Dziesięć lat i wszystkie moje pieniądze zabrało mi przemierzenie Cyrodiil i zbadanie licznych naturalnych jaskiń. Potem, owej pamiętnej nocy, pewnien ork wkroczył chwiejnie do gospody Pod Cesarskim Mostem, gdzie przypadkiem siedziałem i piłem. Wybełkotał jakąś bzdurę o stworzeniach przychodzących z mroku, więc uznałem go za pijanego, ale potem powiedział coś, co napełniło moje serce nadzieją. Mówił o świetle w ciemności, "błękitnym jak Pani Morze". Czyżby Kamienie Welkynd, których szukałem? Musiałem wiedzieć więcej. Kilka sztuk złota i wiele kufli później, ork powiedział mi, że był w Ciernistej Jaskini. Gdy mknąłem do niej poprzez ciemności nocy, byłem rozgorączkowany. Opowieści musiały być prawdziwe! Ayleidzka kultura opanowała sztukę tworzenia tych krystalicznych struktur i zaczynała dopiero hodować je poza swymi podziemnymi domostwami, gdy zniknęła z kart historii. Oznaczało to jedno: z odpowiednimi materiałami, magią i po wielu eksperymentach można sprawić, by Kamień Welkynd przystosował się do każdego środowiska. Musiałem dotrzeć do jaskini i przestudiować kryształy, nim dotrze tam ktokolwiek inny. Będzie to mój wkład w historię.
A teraz, przedostawszy się przez jaskinię, dotarłem do tej komnaty. Gdy ukończę wpis w dzienniku, mam tak wiele do zrobienia! Zostanie zapamiętane, że tego dnia Lithnilian był pierwszym, który poznał sekrety Kamienia Welkynd.
