Hammerfell is the eternal outsider of the human lands, either regarded by the Imperial citizen as Tamriel's dark and exotic west or its most tempestuous and dangerous quarter, full of barbarians and cutthroats. Both descriptions are apt, and can be equally attributed to its people, the proud and savage Redguards.
Some three thousand years ago the continent of Yokuda suffered a cataclysm that sunk most of it into the sea, driving its people towards Tamriel. The bulk of these refugees landed at the uninhabited isle of Herne, while the rest continued on to the mainland. This vanguard "warrior wave" of Yokudans, the Ra Gada, swept into the country, quickly slaughtering and enslaving the beastfolk and Nedic villagers before them, bloodily paving the way for their people who waited at Herne, including the Na-Totambu, their kings and ruling bodies. The fierce Ra Gada became, phonetically, the Redguards, a name that has since spread to designate the Tamrielic-Yokudan race in general. They ultimately displaced the Nedic peoples, for their own agriculture and society was better organized and better adapted to Hammerfell's harsh environment. They took much of Nedic custom, religion, and language for themselves in the process, and eventual contact with the surrounding Breton tribes and Colovian Cyrodilics hastened their own assimilation into the larger Tamrielic theater. Yoku, the Redguard oral language, was almost entirely replaced as the need for foreign commerce and treaties increased.
Under the provincial organization of the Second Empire, two Redguard "parties" formed to aid Cyrodiil's administration of Hammerfell. The ancient Na-Totambu ruling class retained the rights of noble council as the Crowns, and the much-admired warriors of the Ra Gada were finally granted rights of ownership within their tribal districts. This empowerment fundamentally changed the Ra Gada, who began to call themselves the Forebears, firmly announcing their status as the first Redguards on
Tamriel. This republic, however, lasted only so long as the Cyrodiils were strong enough to support it. During the Imperial Interregnum, control reverted back to the hereditary monarchy of the Na-Totambu. The new "High King" was even so bold as to move his throne from Old Hegathe to the more prosperous Forebear city of Sentinel, which had, by this time, mastered a third of the trade of the Iliac Bay.
Thassad II was the last of these "High Kings," for upon his death in CE862, the honorable Forebears retook Sentinel by force. Crown Prince A'tor then sailed from Stros M'kai to avenge his father, resulting in one of the bloodiest massacres of Tamrielic history. Tiber Septim, in his rightful duty as Heir to the Reman Dynasty, answered the Forebears' plea for help, sending his men to end the mad Prince's butchery. A'tor found it impossible to stand against the superiority of the Imperial legions; many of the Crowns had deserted him after seeing the glory of the reborn Empire. He and a few loyalists fled back to Stros M'kai, doggedly pursued by the West Navy, where they were soundly defeated at the Battle of Hunding Bay. The Emperor, in his wisdom, deemed it best to assume responsibility for Hammerfell's lawful restoration as a republic and provincial territory, where presently the Redguards spend their days as proud subjects* of the new Cyrodilic Empire.
Physically, the Redguards can be intimidating to an outsider, with their dark skin and wooly hair, tall, gaunt frames and finely toned physiques. Custom and dress differs by district: the Redguards of Elinhir are Colovian in fashion and taste, while some in Rihad go naked in the streets. In demeanor, they are haughty and easily provoked, and, to the last, obsessed with personal honor. Though it is widely acknowledged that Hammerfell is home to the finest warriors of the Empire, they are but indifferent soldiers, being unwilling to defer to authority or endure military discipline, and few
The most formidable of all the ills that threaten the future of the Empire rises from presence of the Redguards within its provinces~
Old Hegathe
serve in the Ruby ranks. There is no standing army in Hammerfell, only paid militias of the oft-contested border-states and along its coastline. Ancient tradition has predisposed the Redguards to knightly orders, though, customarily in the service of royal families. Initiates of these orders must prove themselves in dangerous, even deadly, tests of skill. The youths of Crown Totambu, for example, must sail to the Dwemer Ruins of Stros M'kai, to avoid its deathtraps and "wrestle its mechanical men back into shape" before they can join the Knights of the Scarab. The more severe Order of Diagna, on the other hand, stages an annual recreation of the Siege of Orsinium, where their initiates must play the part of the Orcs....
The colonization of Hammerfell was a slow process, since it was mainly a barren and rocky place, with the vast Alik'r desert in the center, and only a few grasslands that hugged the coastline in horseshoe fashion. As such, Redguard civilization is divided into the cosmopolitan coastal cities on one hand, and the numerous nomadic tribes that wander the desert itself on the other. The former have adopted Breton or Imperial manners of dress and architecture, modified with motifs and styles from lost Yokuda, and some have even reorganized their gods and tribal spirits to fit into the traditional Imperial pantheon of Eight Divines*. The nomads are more primitive, either with trace-Nedic influences or stubbornly Yokudan, throwback castaways even to other Redguards. Devotees of Satakal the Serpent God are strewn among them, historically causing the A'likr border-states no end of strife. These revered madmen depend entirely on the charity of the other Redguards, though sometimes they rise in perilous bands, terrorizing the countryside in old Ra Gada fashion. Many, as in Rihad, go nude, rolling around in the dirt and nipping at the legs of passersby, "striking out" as if they were snakes themselves, while others perform ter-
Hardly. The Redguards tolerate worship of Arkay, Zenithar and Kynareth because they approximate certain agriculture deities brought over from Yokuda ~ Most of the other Imperial gods are disregarded as tobr'a (useless, thus evil).
By far the most popular gods in Hammerfell are Tall Papa, and his children: Hunding, Leki and Ansei.
rible exhibitions of "shedding their skin". They have been seen rolling in the desert sand sidewinder-fashion in continuous, hundred-mile stretches, from Balhar all the way to the Nohotogrha oasis. The Satakals have never liked the Imperial presence, and have recently taken to harassing* its civil servants. The Provisional Governors have been forced to run them out of the cities for the safety of its garrisoned troops and the native citizenry at large.
Tourists have, historically, given wide berth to the Redguard cities outside of those facing the Iliac Bay. Considering the (mostly deserved) reputation of its people, Hammerfell is frequently seen as intolerant of "foreigners," where trespass is dealt with in blood. This is a shame, and a situation that the Emperor seeks to rectify, for Hammerfell itself is a beautiful country. From the twin moonrises over the Alik'r shade-temples to the austere ramparts of Old Hegathe, everywhere there is the appearance of antique splendor. Its people are harsh-- four hundred years of internal conflict and corrupt government have made them so-- but, taken singly, the Redguard is often a masterful work of a man. Perhaps a guiding power like the Empire, steering Hammerfell clear of the foul agents of A'tor's legacy, and protecting her from the avarice of her Elven neighbors*, will bring the same prosperity to her people that it seeks to bring to the world.
Places of Note:
Sentinel
Second capital of Hammerfell, Sentinel sits on the edge of the Iliac Bay. It is most definitely a merchant power, for it sits on a rocky run of hills, and the barren plains behind it offer no good soil before they run into the desert sands of the Alik'r. Its principal street is a vast marketplace stretching from the harbor all the way to the badlands gate. Sentinel Palace is the oldest and largest Redguard architectural monument, quickly built
Characteristic human logic -- Why would any self-respecting Mer refer to himself as a "dwarf", even if it were a name given by the blessed Earthbones? Obsessed with anatomy they are
The Dwarves Hammerfell's original name was Volenfell, named for the Dwemer "City of the Hammer" whose ruins lay nearly submerged by the sands of the Alik'r. Legend holds that these Dwemer were the self-exiled Rourken clan of Resdayn (Morrowind), who refused to participate in making peace with the Dark Elves. Thus, the Rourken chieftain threw his mighty hammer, Volendrung, across Tamriel, promising to lead his clansmer to "wherever it should fall." This mythic image has been depicted on the walls of several ruins in Hammerfell: a mass exodus of golden-clad dwarves, trudging through the Cyrodilic forests, Volendrung a falling star in the nightsky before them, urging them on. Sadly, these same ruins offer no clues to the mysterious disappearance of the Dwarves from Tamriel, which was everywhere the same, ca. 1E700. Before quitting this subject, we might as well address the oft-used misnomer for the Dwemer, the "Dwarves." There is nothing to suggest that the Dwemer were any less towering over humans than the early Aldmeri were; indeed, extant Dwarven goldmail more or less fits every human lucky enough to possess it. Imperial excavation of ancient and wondrous Dwarven machinery supports the Dlyxexic theory that the translation of Dwemer as "Deep Elves" might instead be read as "Smart Elves," despite the incongruity of that notion. Perhaps, then, the "brilliant students" of the titanic Ehlnofey mentioned in the Anuad are the Dwarves, and that their giant masters gave them this sobriquet.
-- it does not occur to them that stature may refer to things outside of the physical --
North of the Blue Divide. The ship of my passage was captured by pirates calling themselves the
"Restless League." They threw over crates from the cargo-hold ~ crates full of arms meant for the Empire at Stros M'kai. And they robbed everyone aboard ~ though their leader, after seeing this, my annotated pamphlet, and guessing my intent let me keep it, telling me "We must not act and speak as if asleep"- ~ ???
during the Ra Gada firestorm to ward against the Bretons and added to ever thereafter. Currently, this Palace is the headquarters of Provisional Governor Senecus Goddkey, who has been helping to administer the Forebear principalities since Baron Volag's* disappearance. Since its Imperial reorganization, Sentinel has become an exotic retreat for the nobility of Daggerfall and Wayrest, who delight in its native cooking, craftsmanship, and the bizarre morality-plays of its Royal Theatre.
Stros M'kai
Formerly the principality of Thassad II's heir, A'tor, Stros M'kai's small island serves as the office of Provisional Governor Amiel Richton, who is charged with the protection and patrol of Hammerfell's barbarous southern coast. Lord-Admiral Richton* was the officer who defeated Prince A'tor in the Battle of Hunding Bay, and is the latest of a long line of heroes to serve in the Colovian West Navy. Stros M'kai itself would be an unassuming little port, famous only for its Dwemer Ruins, were it not for its presently strategic location near the Cape of the Blue Divide, the waters of the dread Aldmeri Dominion.
Knight of the Scarab at Totambu
HAMMERFELL
Hammerfell jest wiecznie obcą wśród ludzkich ziem, albo uważane przez cesarskich obywateli jako mroczny i egzotyczny zachód Tamriel, albo jej najbardziej burzliwa i niebezpieczna ćwiartka, pełna barbarzyńców i podrzynaczy gardeł. Oba opisy są poprawne, i mogą być na równi przypisywane jego ludowi, dumnym i dzikim redgardom.
Jakieś trzy tysiące lat temu kontynent Yokudy doświadczył kataklizmu, który zatopił jego większość w morze, rzucając jego ludzi ku Tamriel. Załadunek tych uchodźców wylądował na niezamieszkanej wyspie Herne, podczas gdy reszta ciągnęła do kontynentu. Ta straż przednia, „fala wojowników” yokudan, Ra Gada, rżnęła w głąb ziem, szybko zarzynając oraz zniewalając zwierzoludzi i nedycznych wieśniaków stojącymi przed ich szarżą, krwawo ścieląc drogę dla ich ludu, który czekał na Herne, wliczając w to Na-Totambu, ich królów i rządzących. Wściekła Ra Gada stała się, fonetycznie, redgardami, imię, które wkrótce upowszechniło się jako termin na rasę tamrielo-yokudan w ogóle. Oni to ostatecznie zastąpili nedycznych ludzi, jako że ich agrokultura i społeczeństwo było lepiej zorganizowane i lepiej dostosowane do surowego środowiska Hammerfell. Powzięli sobie wiele z nedycznych zwyczajów, religii i języka, a ewentualny kontakt z okalającymi bretońskimi plemionami i cyrodiilijskimi colovaniami przyśpieszył ich asymilację na szerszą arenę polityczną Tamriel. Yoku, redgardzka mowa, została całkowicie zastąpiona ze względu na wzrost potrzeby na handel zagraniczny i dyplomację.
Pod prowincjalną organizacją Drugiego Cesarstwa, dwie redgardzie „partie” uformowały się, by wspomóc cyrodiilską administrację Hammerfell. Starożytna klasa rządząca Na-Totambu utrzymała prawa szlachetnej rady jako Korona, i wielce podziwiani wojownicy Ra Gady zostali w końcu wynagrodzeni prawami do posiadania kapitału w ich plemiennych dzielnicach. To upoważnienie fundamentalnie zmieniło Ra Gadę, która zaczęła nazywać siebie Przodkami, bezustannie głosząc swój status jako pierwszych redgardów na
Tamriel. Ta republika, jednakże, trwała tylko tak długo jak Cyrodiilowie posiadali siłę, by ją utrzymywać. Podczas Cesarskiego Międzykrólewia, kontrola wróciła do dziedzicznej monarchii Na-Totambu. Ten nowy „Najwyższy Król” był nawet tak śmiały, by przemieścić swą siedzibę ze Starego Hegathe do lepiej prosperującego miasta Przodków, Wartowni, która zdołała, w tamtym czasie, objąć trzecią część handlu zatoki Iliac.
Thassad II był ostatnim z tych „Najwyższych Królów”, jako że przy jego śmierci w NE 862, honorowi Przodkowie odbili Wartownię siłą. Koronny książę A'tor przyżeglował wtedy ze Stros M'kai, by pomścić swego ojca, powodując jedną z najkrwawszych masakr tamrielicznej historii. Tiber Septim, w jego prawym obowiązku jako Dziedzic dynastii Remana, odpowiedział na błagania Przodków o jego pomoc, wysyłając swych ludzi, by zakończyć rzeź szalonego księcia. A'tor odnalazł to niemożliwym stanąć przed wyższością Cesarskich Legionów; wiele z Koronnych opuściło go, widząc chwałę odrodzonego Cesarstwa. On i paru lojalistów uciekli z powrotem do Stros M'kai, wytrwale goniony przez Zachodnią Marynarkę, gdzie został on gromko pokonany w Bitwie o Zatokę Hunding. Cesarz, w swej wiedzy, uznał za najlepsze objąć odpowiedzialność za prawe odnowienie Hammerfell jako rebubliki i prowincjonalnego terytorium, gdzie obecnie redgardowie spędzają swe dnie jako dumni poddani* nowego Cesarstwa Cyrodiilskiego.
Fizycznie, redgardowie mogą być przerażający dla postronnego obserwatora, z ich czarną skórą i wełnistymi włosami, wysoką, wychudzoną sylwetką i mocno nakreśloną muskulaturą. Zwyczaje i ubiór różni się od regionu: redgardowie z Elinhir są coloviańscy pod względem mody i smaku, podczas gdy ci z Rihadu chodzą nadzy po ulicach. W zachowaniu są butni i łatwi do sprowokowania, i co do joty, obsesyjni na temat osobistego honoru. Choć jest to powszechnie zrozumianym, że Hammerfell jest domem dla najlepszych wojowników Cesarstwa, są oni niczym tylko obojętnymi żołnierzami, będąc oporni wobec uszanowania zwierzchników lub strzymania dyscypliny wojskowej, i niewielu
Najbardziej budzącym grozę z utrapień, które zagrażają przyszłości Cesarstwa, pochodzi z obecności redgardów w jego prowincjach~
Stare Hegathe
służy pośród Rubinowych Rang. Nie ma żadnej trwałej armii w Hammerfell, tylko opłacana milicja z często spornego lenna skraju granic oraz z wybrzeży. Starożytne tradycje predysponowały redgardów do przynależności do rycerskich zakonów, choć, zwyczajowo na usługach rodzin szlacheckich. Neofici tych zakonów muszą udowodnić swojej wartości w niebezpiecznych, często śmiercionośnych, testach zdolności. Młodzież Koronnego Totambu, na ten przykład, musi pożeglować ku dwemerskim ruinom Stros M'kai, by omijać ich śmiertelne pułapki i „pokazać ich mechanicznym ludziom swą krzepę”, zanim dołączą do Rycerzy Skarabeusza. Bardziej ekstremalny Zakon Diagny, z drugiej stronu, odtwarza rokrocznie scenę Oblężenia Orsinium, gdzie ich nowicjusze muszą odgrywać rolę orków…
Kolonizacja Hammerfell to powolny proces, jako że było ono głównie jałowym i skalistym miejscem, z obszerną pustynią Alik'r w jego centrum, tylko z kilkoma terenami trawiastymi wtulonymi w wybrzeża, jak podkuwa pasująca do kopyta. Tako, cywilizacja redgardów jest podzielona na kosmopolityczne nadbrzeżne miasta z jednej strony, a z drugiej na liczne plemiona nomadów wałęsające się po samej pustyni. Ci pierwsi powzięli sobie bretońskie lub cesarskie zwyczaje ubioru i architektury, modyfikowane motywami i stylami z zaginionej Yokudy, a niektórzy nawet przekształcili swoich bogów i plemienne duchy w formę wpasującą się w tradycyjny cesarski panteon Ośmiu Bóstw*. Nomadowie są prymitywniejsi, albo ze śladami nedycznych wpływów, albo uparcie czysto yokudańscy, odrzucani jako wyrzutki nawet przez innych redgardów. Oddani Satakala, Wężowego Boga, są porozsiewani pośród nich, historycznie powodując granicznym państwom Alik'r niekończące się problemy. Ci czczeni szaleńcy opierają się całkowicie na charytatywności innych redgardów, choć czasem powstają w niebezpiecznych bandach, terroryzując wsie na starą modę Ra Gady. Wielu, jak w Rihadzie, chodzi nago, wijąc się wkoło w kurzu i nadgryzając nogi przechodniów, „wystrzeliwując”, jakby byli sami wężami, podczas gdy inni wykonują obrzydliwe
Ledwie. Redgardowie tolerują religie Arkaya, Zenithara i Kynareth, jako że w przybliżeniu pokrywają oni się z pewnymi bóstwami urodzaju zaciągniętymi z Yokudy ~ Większość innych cesarskich bogów jest lekceważonych jako „tobr'a” (bezużyteczni, przez to źli).
O spory margines najbardziej popularnymi z bogów Hammerfell są Tall Papa, oraz jego dzieci: Hunding, Leki oraz Ansei.
pokazy „zrzucania swej skóry”. Widziano ich wijących się w pustynnym piasku, poruszając się bocznie na modę pustynnych grzechotników w ciągłych, kilkusetmilowych pasmach, od Balhar, całą drogę do oazy Nohotogrha. Satakalowie nigdy nie lubili Cesarskiej obecności, i od niedawna wzięli sobie za cel napastowanie* jego cywilnych sług. Prowincjonalni Gubernatorzy byli zmuszeni wypędzić ich z miast dla bezpieczeństwa ich garnizonów i mieszkającego rdzennie obywatelstwa.
Turyści historycznie trzymali się z daleka od redgardzkich miast, poza tymi leżącymi nad zatoką Iliac. Zważając na (wielce zasłużoną) reputacje jego ludzi, Hammerfell jest często nietolerancyjny dla „obcych”, których przybycie jest rozwiązywane w przelewie krwi. Jest to wielka szkoda, i sytuacja, którą Cesarz pragnie skorygować, jako że Hammerfell jest samo pięknym krajem. Od bliźniaczych wschodów księżyców nad świątyniami cienia w Alik'r po surowe mury obronne Starego Hegathe, wszędzie tam można ujrzeć krajobraz starożytnej świetności. Jego ludzie są okrutni-- czterysta lat wewnętrznego konfliktu i skorumpowanego rządu uczyniło ich takim-- ale, biorąc jednostki, redgard jest często mistrzowskim okazem człowieka. Możliwie prowadząca ich siła taka jak Cesarstwo, odwodząca Hammerfell od ohydnych agentów dziedzictwa A'tora, i chroniąca je od chciwości elfickich sąsiadów*, przyniesie ten sam dobrobyt dla jego ludzi, jaki pragnie przynieść całemu światu.
Interesujące Miejsca:
Wartownia
Druga stolica Hammerfell, Wartownia siedzi na brzegu zatoki Iliac. Jest ona zdecydowanie siłą kupiecką, bowiem siedzi na skalistym zboczu wzgórz, i bezpłodne równiny wokół nie oferują dobrej gleby, zanim nie wpadną w piaski pustyni Alik'r. Jej główna ulica jest rozległym pasażem handlowym, rozciągającym się od portu całą drogę do bramy nieurodzaju. Pałac Wartowni jest najstarszym i największym monumentem architektury redgardów, naprędce wybudowany
Charakterystyczna ludzka logika ~ Dlaczego szanujący się mer miałby określać siebie jako „krasnolud”, nawet jeśli to miano nadane przez błogosławione Kości Ziemi? Prześladują ich myśli o anatomii
Krasnoludy Oryginalną nazwą Hammerfell było Volenfell, nazwane przez dwemerskie „Miasto Młota”, którego ruiny leżą niemalże zatopione w piaskach Alik'r. Legenda utrzymuje, że ci dwemerowie byli samowygnańczym klanem Rourken z Resdayn (Morrowind), którzy odmówili uczestnictwa w pokojowym układaniem się z Mrocznymi Elfami. Tako, herszt Rourkenów rzucił swym potężnym młotem, Volendrungiem, poprzez Tamriel, obiecując zaprowadzić merów swojego klanu „gdziekolwiek przyjdzie mu upaść”. Ten mityczny obraz został przedstawiony na ścianach wielu ruin w Hammerfell: masowy exodus odzianych w złoto krasnali, brnących przez cyrodiilskie lasy, Volendrung jako spadająca gwiazda na nocnym niebie przed ich szlakiem, ciągnąca ich w swej wędrówce. Niestety, te same ruiny nie oferują żadnych wzkazówek dla tajemniczego zniknięcia Krasnoludów z Tamriel, który wydarzył się wszędzie w tym samym momencie, c. 1E 700. Zanim zamkniemy ten temat, możemy równie dobrze zaadresować często używane niewłaściwe określenie na dwemerów, „Krasnoludy”. Nie ma nic co by sugerowało, że dwemerowie byli mniej górujący nad ludźmi od wczesnych aldmerów; w rzeczy samej krasnoludzka złota kolczuga pasuję mniej więcej każdemu człowiekowi szczęśliwemu na tyle, by ją posiąść. Cesarskie wykopaliska starożytnej i cudownej krasnoludzkiej maszynerii, podtrzymuje Dlyxexyczną teorię o tłumaczeniu nazwy dwemer nie jako „Głębokie Elfy”, a raczej jako „Mądre Elfy”, pomimo niestosowność takiego stwierdzenia. Może, wtedy, „genialni uczniowie” tytanicznych ehlnofey wspomniani w Anuadzie są właśnie krasnoludami, i to ci gigantyczni mistrzowie nadali im ten przydomek.
~ nie mieści im się w głowie, że postawa może odnosić się do rzeczy innych niż fizyczne ~
Północ Niebieskiego Wododziału Okręt mojej podróży został złapany przez piratów nazywających siebie
„Ligą Niespokojnych”. Wyrzucili za burtę skrzynie z podpokładu ~ skrzynie pełne uzbrojenia przeznaczonego dla ludzi Cesarstwa na Stros M'kai. Oraz ograbili wszystkich na pokładzie ~ choć ich przywódca, po ujrzeniu tej, pełnej mych notatek broszury, i odgadując moje zamiary, pozwolił mi je sobie zatrzymać, mówiąc mi „Nie możemy działać i mówić jakbyśmy byli we śnie”. -~ ???
podczas ognistej burzy Ra Gady, by chronić przed bretonami i rozbudowany dalej od tego czasu. Obecnie, ten Pałac jest główną siedzibą Prowincjalnego Gubernatora Senecusa Goddkey, który pomagał zarządzać księstwami Przodków, po zniknięciu barona Volaga*. Od jej Cesarskiej reorganizacji, Wartownia stała się egzotycznym kurortem dla szlachty Daggerfall i Wayrest, która rozkoszuje się w miejscowej kuchni, rzemiośle i dziwacznych sztukach moralizatorskich jej Królewskiego Teatru.
Stros M'kai
Do niedawna księstwo dziedzica Thassada II, A'tora, mała wyspa Stros M'kai służy jako biuro Prowincjonalnego Gubernatora Amiela Richtona, któremu polecono jej ochronę i patrolowanie barbarzyńskiego południowego wybrzeża Hammerfell. Lord-Admirał Richton* był oficerem, który pokonał księcia A'tora w Bitwie o Zatokę Hunding, i jest ostatnim do tej chwili z długiej linii bohaterów służących w coloviańskiej Zachodniej Marynarce. Stros M'kai samo w sobie byłoby nierzucającym się w oczy małym portem, sławnym tylko przez wzgląd na swe dwemerowe ruiny, gdyby nie jej obecnie strategiczna lokacja w pobliżu Płaszcza Niebieskiego Wododziału, wody strasznego Aldmerskiego Dominium.
