Reymon Ebonarm (pl. Reymon Ebonoręki) znany też potocznie jako Ebonarm (pl. Ebonoręki), czy też Black Knight (pl. Czarny Rycerz)[1] – bóstwo wojny z czasów od Pierwszej[2] do Trzeciej Ery[3]. U schyłku świetności znany głównie nad zatoką Iliac, póki nie pojawiła się wiara w Talosa w wyniku Wypaczenia na Zachodzie[4]. Był odpowiedzialny za powołanie do życia boga szczęścia, Saia, który jako śmiertelnik zmarł w bitwie, a także tym, który ukarał go zabierając mu zdolność przyjmowania ludzkiej formy[2].
Uosobienie[]
Wysoki i muskularny, oświetlony blaskiem wschodzącego słońca czarny jeździec odziany w zbroję z ebonu i dzierżący ebonową tarczę z wypaloną nań ognistoczerwoną różą. Spod ebonowego hełmu wypływają świecące jak złoto jego długie rudawoblond włosy i broda, a oczy przeszywają stalowym błękitem. Najważniejszy jednak jest miecz, ebonowy jak wszystko, zrośnięty z jego prawą ręką, według podań za sprawą okrutnych ran zdobytych w bitwach stoczonych u zarania dziejów.
Jego rumak to opancerzony w złoto Mistrz Wojny. Towarzyszą mu również dwie wielkie wrony, zwiastujące jego nadejście[1].
Mit[]
Objawia się na polu bitwy, jego przybycie zwiastują burza, trzęsienia ziemi, czerwone niebiosa i ziemia, spływające krwią rzeki, a nad konającymi i walczącymi przelatują dwa olbrzymie cienie wron. Ze wschodu jak zachód słońca wschodzi blask, który okazuje się być nad horyzontem, czarnym jeźdźcem na złotym rumaku.
Przybywa na środek pola walki, zsiada z konia, a wrony spoczywają na jego ramionach, gdy podnosi miecz, błyskawica, a potem grzmot przeszywają niebo, zatrzymując w walce wojowników. Dowódcy ścierających się sił następnie przybywają do boga wojny prosząc o pomoc w walce, jego decyzja zaważy o losie bitwy. Jeśli nie obierze nikogo, a dowódcy usłyszeli swoje wzajemne powody ku walce, wiedzą oni że wojna jest bezcelowa i rozkazują swym ludziom opuścić pole walki.
Każdy żołnierz wie, że to zasługa jego modlitw o pomoc od Ebonarma, która pozwoliła im wrócić do domu. Gdy już wszyscy walczący zajęli się zmarłymi i cierpiącymi, opuszczają pobojowisko, a niebo, ziemia i rzeki płyną czyste. Przy grobie upadłego bohatera zakwita czerwona róża[1].
Jedna z takich bitew zakończonych interwencją Ebonarma rozegrała się w pobliżu wsi Granitsta w Hammerfell, gdzie do tej pory rośnie krzak czerwonych róż[5].
Kult[]
Przed wojną każdy żołnierz zwykł modlić się do Ebonarma z intencją zakończenia walk i przeżycia[1], nawet potężni Pieśniarze Miecza w potrzebie wzywali boga wojny[6]. W Hammerfell zakon zwany Cytadelą Ebonarma wraz z zakonem rycerskim zwanym Lordami Bitew, jest ważną organizacją religijną. Budynki Gildii Wojowników w każdym mieście są poświęconą ziemią i świątynią Ebonarma. Ponad to w dziczy zatoki Iliac można znaleźć kapliczki zwane Kowadłami Ebonarma[7]. Świątynie są wrogie wszelkim daedrycznym kultom, oprócz Sheogoratha. Zwalczają również Świątynię Stendarra oraz Kabałę, najwyższą kastę Gildii Magów[3].
Ciekawostki[]
- Reymon Ebonarm nie został wspomniany w serii The Elder Scrolls ani razu po The Elder Scrolls II: Daggerfall, a z wersji From the Memory Stone of Makela Leki z The Elder Scrolls Online wycięto o nim wszelkie wzmianki.
- Na podstawie podobnego imienia Reymon Ebonarm jest uznawany wśród graczy za wziętego do zastępów bogów Remana I Cyrodilla, zwanego w późniejszych częściach serii Światowym Bogiem[8].
- Postać Ebonowego wojownika z The Elder Scrolls V: Skyrim przypomina Ebonarma i możliwe że jest to nawiązanie do boga wojny, jednak brak dowodów na jakikolwiek związek.
- Ebonarm częściowo przypomina nordyckiego boga Odyna, obaj są bogami wojny, przybywają wraz z burzą i posiadają dwa ptaki z rodziny krukowatych, w przypadku Odyna są to kruki.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 The Ebon Arm - Witten Rol
- ↑ 2,0 2,1 King Edward, Part X
- ↑ 3,0 3,1 The Elder Scrolls II: Daggerfall
- ↑ Konsekwencja zakończenia The Elder Scrolls II: Daggerfall
- ↑ Oelander's Hammer - Krowle
- ↑ From the Memory Stone of Makela Leki - Makela Leki
- ↑ (oryg. Anvil of Ebonarm)
- ↑ Różne wyznania Cesarstwa – Brat Mikhael Karkuxor