Satakal

Satakal, znany również jako Skóra Świata, Pierwszy Wąż i Głodny Brzuch, Satak i Akatel – yokudański bóg wszystkiego, stworzenia i zniszczenia, narodzin i śmierci, miłości i nienawiści.

Satak to zwinięty w kłębek wąż na którego skórze prześlizgują się światy, jednak jako że wąż jest wszystkim, światy nie mają miejsca oddechu wołając o pomoc. Ponieważ Satak jest wszystkim pomoc może dojść tylko z jego wnętrza. Akatel, głód węża odpowiedział na zew i zbudził śpiącego. Satak więc jadł i jadł aż w końcu zrobiło się miejsce dla światów. Jednak były to rzeczy nowe i często popełniały błędy, ponieważ nie miały przedtem czasu przećwiczyć bycia rzeczami. Większość z nich kończyła się szybko, nie była dobra, lub została pożarta przez Sataka gdy tylko zaczęły być. Satak w końcu odgryzł własne serce i umarł.

Wąż zrzucił pierwszą skórę i Satakal narodził się na nowo. Redgardzi wierzą że cykl tworzenia i pożerania światów Satakala odbył się już wielokrotnie i dał początek panteonowi Yokudan, którzy pod przewodnictwem Ruptgi odkryli jak ominąć cykl, chodząc pod dziwnymi kątami, prześlizgując się po skórach węża i zachować swoją istotę dłużej niż czas jednego życia.

Ze skór Satakala Ruptga stworzył Sepa, Drugiego Węża, którego też dręczył wieczny głód. Sep ze skór stworzył też świat śmiertelnych, gdzie duchy mogły żyć łatwiej niż podług nakazów Ruptgi. Za to został on zmiażżony kijem przez Ruptgę i dziś przemierza nocne niebo jako nieprzestrzeń pożerająca gwiazdy.

Czczący Satakala z Alik'r są nazywani Satakalami, praktykując wiarę w niego zachowując i poruszając się jak węże, chodząc nago po pustyni, a najbardziej oddani przeprowadzają makabryczną praktykę „zrzucania skóry”. Potrafią przebyć wiele mil pustyni wijąc się jak węże, sunąc po swym brzuchu. Są w jawnej opozycji wobec Cesarskiej okupacji Hammerfell.

Popularny bóg wśród Koronnych i koczowników Alik'r, natomiast kosmopolityczni Przodkowie uznają wiarę w niego jako herezję przeciwko Trzeciemu Cesarstwu. W cesarskich rozważaniach teologicznych jest zlaniem koncepcji Anu i Padomaya. Oraz przypomina norskiego boga Alduina.

Nieśmiertelny król Maormerów, Orgnum, podług jakiś pogłosek miał być samym Satakalem. Zarówno królestwo Satakalaam jak i miasto Satakalaam będące jego stolicą biorą swą nazwę od Satakala, oraz oddaje mu cześć 3-ego Zachodzącego Słońca w święcie Tańca Węża.