Spaczenie – śmiertelna, nieuleczalna choroba będąca odmianą śmiertelnej zarazy. Przenoszona przez popielne burze i istoty nim zarażone, znajdujące się głównie za Upiorną Barierą. Została stworzona przez Dagoth Ura w celu stopniowego zwiększania swego wpływu na Dunmerów, co w końcu pomogłoby mu w realizacji jego planu.
Objawy[]
Spaczenie wywołuje opuchliznę i niekontrolowany wzrost, oraz deformację całego ciała. Na ciele zarażonego pojawiają się narośla, a kości zaczynają się przemieszczać i wykrzywiać. Powoduje również silną agresję i szaleństwo. Choroba postępuje powoli, jednakże w niektórych przypadkach śmierć następuje po paru dniach. Spaczenie poza negatywnymi efektami, wywołuje również odporność na choroby, oraz odporność na zarazę. Choroba zależnie od rasy powoduje różne przemiany ciała. Wszyscy zarażeni oprócz Mrocznych Elfów przemieniają się w zarażonych spaczeniem i spaczonych, wybrani Dunmerzy natomiast, przemieniają się w popielne bestie.
Leczenie[]
Pomocy ofiarom spaczenia udziela Dom Spaczonych w Tel Fyr. Jego zarządca, Divayth Fyr, prowadzi badania nad lekarstwem na tą przypadłość. W Trzeciej Erze, Nerevaryjczyk szukając pomocy w Tel Fyr, uzyskał próbne lekarstwo na spaczenie. Cudzoziemiec nie dość, że pokonał za jego pomocą swoją chorobę, to jeszcze zachował wiążące się z nią odporności. Niestety, był on jedyną osobą na którą to lekarstwo zadziałało. Wszystkie inne ofiary spaczenia umierały zaraz po jego przyjęciu.