Tiber Septim (Hjalti)

Tiber Septim, pełny tytuł Potomek Cesarzy, Król Nieba i Ziemi, Władca Świetlanych Gospodarzy, Obrońca Zaprzysiężonych, Lenników i Możnowładców, Gwarant Prawa i Sprawiedliwości, Obszerne Błogosławieństwo Tronów i Sił, Kynosura Niebiańskiej Chwały, Najbardziej Wysoki Tiber Septim^[1], znany również jako Talos z Atmory^[2], urodzony jako Hjalti, tytułowany Hjalti Wczesna-Broda^[3] – pierwszy cesarz z Dynastii Septim. Został cesarzem w 2E 896 r., aktualnie jest uważany przez ludzi w Tamriel za jednego z dziewięciu bóstw. Wpływ na to miało między innymi zjednoczenie Tamriel i stworzenie Trzeciego Cesarstwa.

Tiber Septim służył początkowo pod berłem króla Cuhlecaina, gdzie znany był głównie jako Generał Talos. Walczył by zjednoczyć Cyrodiil, oraz wkrótce potem całe Tamriel, co dało początek Trzeciemu Cesarstwu. Rozpoczął on ród Septim, którego dynastia rządziła Trzecim Cesarstwem.

Historia[]

Wczesne Lata[]

Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach poza tym, że urodził się bretońskiej rodzinie w Alcaire^[3] roku 2E 826^[4], ochrzczony imieniem Hjalti^[3]. Miał on brata o imieniu Agnorith^[5]. W nieznanym momencie swojego życia opuścił on Wysoką Skałę i przebywając tereny Królestwa Skyrim, będące pod kontrolą pograniczników, przedostał się do coloviańskiego Królestwa Falkret, gdzie wstąpił na usługi króla tamtejszych colovian, Cuhlecaina, i po czasie wspiął się po szczeblach drabiny wojskowej do rangi jego generała. W tym to czasie nosił on już swój tytuł Wczesna-Broda^[3].

Generał Talos[]

Hjalti zmusił pograniczników do odwrotu za bramy Starego Hrol'danu. Wieczorem obóz oblegających odwiedził Ysmir. Z samego rana podszedł on pod bramy Starego Hrol'dan i wykrzyczał za pomocą Thu'um, przez co mur zawalił się, a jego żołnierze wbiegli przez nie niczym lawina.

Bitwa w Sancre Tor[]

Ten artykuł wymaga poprawy.

Autor wstawiający ten szablon podał następujący powód:

To jest prawda, ale brak podstawowej informacji że bretonowie i nordowie byli przeciwko colovianom i to oni zajmowali twierdzę chroniąc się przed Hjaltim, a nie cyrodiilijczycy (colovianie)

Cuhlecain wraz z Talosem oraz jego zaufanymi generałami udali się do Cyrodiil. Sprzymierzone siły Nordów i Bretonów przekroczyły granicę w Cyrodiil i zajęły główne przełęcze w Górach Jerall w 2E 852. Postanowili oni zdobyć twierdzę Sancre Tor, w której aktualnie stacjonował oddział cyrodiiliańskiej armii, jednak mieli oni z tym spore problemy, gdyż ich armia była mało liczebna, słabo uzbrojona i wyszkolona – tym bardziej zupełnie nie przygotowana do kampanii zimowej.

Twierdza Sancre Tor była silnie obwarowana, z przodu niskie klify, które utrudniały wdrapanie się na mur, od tyłu wysokie klify które stanowiły nie lada obronę. Wejście do twierdzy było chronione przez magiczną barierę która wyglądała niczym jezioro. Wtedy Talos otrzymał wizję, dowiedział się, że w pobliskim grobowcu należącym do Remana III Cyrodiila znajduje się Amulet Królów – wielki i pradawny artefakt, (?!?) który symbolizować mógł Święte Przymierze w Tamriel. Uważał że jego przeznaczeniem jest go zdobyć (?!?).

Siły Nordów i Bretonów zaatakowały od frontu by uniemożliwić odwrót i możliwość transportowania zapasów do twierdzy przez co cyrodiilczycy zamarzliby lub zginęli z głodu. Jeden z zdrajców cyrodiilian powiedział Talosowi o ukrytej małej przełęczy, która prowadzi do twierdzy od tyłu, ten zabrał nieliczny oddział i ruszył na przełęcz.

Nie minęła chwila gdy Talos wdarł się do twierdzy pokonując słabą obronę i ruszył dalej pojmując generałów i wojowników. W ten sposób udało mu się zmusić obrońców do kapitulacji. Norska armia od tej chwili przyrzekła całkowitą lojalność wobec Talosa, któremu udało się zdobyć Amulet Królów.

Cesarstwo Tamriel[]

Cesarz[]

Pomik Talosa w Cyrodill (Oblivion) — Figura Talosa w Cesarskim Mieście

W 2E 854 Talos podbił Cesarskie Miasto, a tym samym uzyskał pełną kontrolę nad Cyrodiil. Cuhlecain bardzo ufał Talosowi, pożądał jednak cesarskiej korony dla siebie.

Nie jest pewne, kto zamordował Cuhlecaina, wzniecił pożar w Cesarskim Pałacu i poważnie ranił Talosa podrzynając mu gardło. Według oficjalnej wersji wydarzeń dokonał tego morderca na usługach Wysokiej Skały. Jednak według niektórych sprawcą miał być sam Talos, który niepowstrzymywany wszedł do Cesarskiego Pałacu, po czym zamordował cesarza, wszystkich jego popleczników oraz świadków zbrodni i spalił pałac celem pozbycia się dowodów. Niezależnie od tego jaka była prawda, Talos wydał się wszystkim naturalnym następcą zamordowanego Cuhlecaina. Podczas koronacji Hjalti przyjął imię Tiber Septim.

Zjednoczenie Tamriel[]

Zjednoczone przez niego państwo obejmowało tylko Cyrodiil, Skyrim i Wysoką Skałę, dlatego Tiber przystąpił do powiększania swojego Imperium i pokonania poszczególnych władców, którzy nie zgodzili się uznać jego zwierzchnictwa.

Kampania na zachodzie[]

Ten artykuł wymaga poprawy.

Autor wstawiający ten szablon podał następujący powód:

Prawda, tylko pominięty fakt, że Septim wiedział o zabójstwie króla zawczasu

W 2E 862 przez zdrajców z frakcji Przodków zostaje zamordowany Wysoki Król Hammerfell – Thassad II, a w Hammerfell wybucha wojna domowa. Siły syna poprzedniego króla – A'tora, próbują pokonać zdrajców, natomiast Tiber widzi w wojnie domowej wiele korzyści dla cesarstwa, dlatego też angażuje się w konflikt i popiera frakcję Przodków. Do Hammerfell wkracza ogromna armia imperialna i rozbija armię księcia A'tora, który ginie. Hammerfell zostaje przyłączone do cesarstwa, jako jedna z jego prowincji.

Rebelia Hammerfell[]

Po zaledwie dwóch latach spokoju wybucha powstanie, któremu przewodzi najemnik Cyrus wspomagany przez Ligę Niespokojnych. Początkowo powstanie wybuchło tylko na Stros M'kai, jednak gdy Lord-Gubernator wyspy – Richton, Tiber jest zmuszony zawrzeć pokój na warunkach Hammerfell.

Wyprawa na Wschód po Ebon[]

Jego dalszym celem był wschód lub południe. Zwyciężyło zapotrzebowanie na rudę ebonu, którego w Morrowind było pod dostatkiem. Cesarz wybrał moment ataku idealnie, cesarstwo wciąż było podniecone wizją zjednoczenia i gotowało się do wojny, a sytuacja po stronie Morrowind nie była najlepsza. Wielkie rody było ze sobą skłócone i podzielone, Wielki Ród Indoril który stał na czele Wielkiej Rady deklarował swoją wrogość wobec cesarstwa i poprzysiągł bronić Morrowind do końca, a w ślad za nim poszedł Ród Redoran złożony głownie z wojowników. Do walki i obrony ojczyzny zachęcała również Świątynia Trójcy, natomiast kupiecki Ród Hlaalu widząc wielkie korzyści handlowe które płynęły z połączenia się z cesarstwem, zachęcał do zawarcia ugody z Tiberem Septimem. Pozostałe wielkie rody – czyli Ród Telvanni i Ród Tres zachowali neutralność, nie chcąc się narażać na konflikt z którąkolwiek ze stron.

Podbój Czarnych Mokradeł[]

Tiber wykorzystał skłócenie wielkich rodów i zaczął grać na czas, jednak konfrontację z Morrowind odłożył na później, najpierw podbijając Czarne Mokradła. O jego powodzeniach wojennych w tamtym regionie nie wiele wiadomo, wojnę zakończył traktat pokojowy na mocy którego Czarne Mokradła zachowały autonomię i zostały jedną z cesarskich prowincji

Traktat Pokojowy[]

Po zajęciu Czarnych Mokradeł powrócił do planu ataku na Morrowind. Tiber wydał rozkazy ataku. Walk było stosunkowo niewiele, bo zaledwie kilka potyczek, w trakcie których wysłańcy Tibera dotarli do Vivek i zaczęli prowadzić tajemne negocjacje na temat zawieszenia broni, gdyż obie strony zdawały sobie sprawę, że wojna zniszczy kraj.

Vivek ogłaszając że wynegocjował pokój, zaskoczył całe Morrowind, które spodziewało się że będzie walczyło do końca. Traktat pokojowy został podpisany w Vivek w 2E 896 i przyłączył bardzo bogatą prowincję bez żadnych zniszczeń, zdobywając przy tym bezcenny ebon i zabezpieczając wschodnią flankę w jego dalszych podbojach. Jednak najcenniejszym prezentem był gigantyczny golem – Numidium, którego Tiber otrzymał od Trójcy w zamian za: tolerancję religijną, wolny rynek, autonomię, poniechanie zemsty do Wielkich Rodów, które z nim walczyły oraz prawo niewolnictwa. Władze w Morrowind wciąż miała sprawować Wielka Rada złożona z wielkich rodów, protektorat nad prowincją natomiast miał sprawować cesarski wicekról.

W czasie tej kampanii udało mu się zdobyć jeszcze jedno bardzo ważne narzędzie polityczne, w czasie walki zostali zabici władcy Twierdzy Smutku, a ich dziedziczka Barenziah wpadła w ręce Cesarstwa.

Wyprawa na Południe[]

Po podbiciu Morrowind i zdobyciu ogromnych złóż rudy ebonu, Tiber mógł w spokoju zająć się podbojem południa i wypełnieniem do końca przepowiedni. W tym regionie miał godnego przeciwnika – Drugie Aldmerskie Dominium, jednak armia Tibera już wtedy uchodziła za niezwyciężoną, a po uzyskaniu Numidium od Viveka przyłączenie południowych państw wydawało się jeszcze łatwiejsze niż się zdawało.

Konsolidacja[]

Kiedy wszystkie prowincje zostały podbite, Tiber ogłosił nastanie nowej, 3 Ery zjednoczonego Tamriel. Pomimo, że całe Tamriel było podbite to nadal nie było jednością. W ostatnich latach swojego życia pierwszy cesarz starał się skonsolidować swoje państwo. Wszystkie regiony podzielono na prowincje, gdzie władali ludzie lojalni względem cesarstwa. Często zdarzało się że ci, którzy poparli cesarstwo w czasach jego podboju otrzymywali tam władze, tak na przykład było w Morrowind gdzie władze sprawował Wielki Ród Hlaalu cieszący się wielkim poparciem. Wrogowie cesarstwa byli albo likwidowani albo odsuwani od najważniejszych spraw. Postąpiono tak w Morrowind, gdzie Ród Indoril został pozbawiony tytułu wielkiego rodu Morrowind i stracił przewodnictwo w Wielkiej Radzie.

Tiber zaczął również usuwać władców, którzy mu się sprzeciwiali do tego celu wykorzystywał Numidium, wielkiego golema. Używał go dopóki nie zdradził go mag bitewny, Zurin Arctus. Na tronie w krajach przez niego podbitych umieszczał ludzi, na których mógł liczyć, tak zrobił w Morrowind koronując Barenziah na królową Twierdzy Smutku. W celu uniknięcia buntów i konfliktów przyjął nową zasadę tolerującą inne religie, kultury oraz wolny rynek.

W przypadku kiedy takie warunki komuś się nie podobały, sięgał po bardziej przekonujące środki. Bezpieczeństwa w cesarstwie miał bronić Legiony Cesarskie, aby likwidować bardzo niebezpieczne spiski i wiedzieć co się dzieje w prowincjach. Zakon Ostrzy zajął się nie tylko ochroną życia cesarza, ale również szpiegowaniem i kontrwywiadem, mówiło się wtedy, że ostrza są uszami i ustami cesarza, tam gdzie on nie dosięga.

Śmierć pierwszego Septima[]

Na łożu śmierci Tiber Septim postanowił oddać tron i Amulet Królów swojemu wnukowi – Pelagiusowi Septimowi I. Zmarł w 3E 38 i przeżył 108 lat, a panował 38 lat. Został pochowany w katakumbach Twierdzy Sancre Tor, wśród członków Dynastii Cyrodiil.

Życie prywatne[]

Wiadomo że miał żonę i dziedziców, miał również brata Agnoritha, który go wspomagał. Po za tym że był dobrym wojownikiem, był również wielkim idealistą, szczególnie w ostatnich latach starał się korzystać z czasu jaki mu pozostał. Bardzo szanował swoją żonę, jednak jej nie kochał. Miał kilka romansów, a największy i najgłośniejszy z Barenziah, która zresztą zaszła z nim w ciążę. W obawie że zagrozi to jego dziedzicom, rozkazał dokonać aborcji.