Uriel Septim V – siedemnasty władca Trzeciego Cesarstwa. Odziedziczył tron po swoim ojcu Cephorusie Septim II. Jego panowanie przyniosło kilka ambitnych podbojów, z których ostatni miał miejsce na kontynencie Akavir. Jest uważany za najlepszego cesarza i wojownika od czasów jego przodka, Tibera Septim.
Historia[]
Uriel za wszelką cenę starał się zmienić tę opinię. Uriel Septim V przyjął Amulet Królów w 3E 268 koronując się na Cesarza.
Najsłynniejszym jego czynem jest inwazja na Akavir. Podczas podbojów zdobył wyspy należące do Akaviru:
- Roscrea - 3E 271
- Cathnoquey - 3E 276
- Yneslea - 3E 279
- Esroniet - 3E 284
oraz ziemie na samym kontynencie, znajdujące się przy Septimii oraz Ionith.
Inwazja na Akavir[]
Uriel dziesięć lat gromadził ogromne siły morskie, budując flotę dalekowschodnią do rozpoczęcia ataku na kontynent Akavir. Po drodze miał zająć mniejsze wyspy, które miały stać się bazami dla przyszłej inwazji. Do inwazji na Akavir Uriel wyznaczył sześć legionów. W pierwszym rzucie miały ruszyć legiony: I, VII, IX, XIV, a w drugim rzucie miały ruszyć legiony XVII i XIX. Uważna się, że Uriel użył za małych sił, jednak nie mógł zabrać ze sobą większej ilości ludzi ze względu na potrzebę pozostawienia obrony cesarskich prowincji. Do tego były ogromne trudności w zaopatrzeniu ludności, ze względu na odległość cesarskich portów.
Po okresie żeglugi przez Ocean Padomaiczny do Akaviru, wyprawa Uriela dotarła do lądu. Armia cesarska wylądowała w Akavirze w 3E 288, na brzegach Królestwa Tsaesci. Urielowi udało się na początku pokonać ich w bitwie. Cesarz założył wtedy dwie nowe osady Septimię oraz Ionith. Udało mu się to dzięki słabej obronie Tsaesci. W początkowych planach cztery legiony z jakimi przybył na Akavir miały być wzmocnione dwoma dodatkowymi, jednak za radą Rady Starszych, z którą kontaktował się za pomocą magów, odprawił legiony na wcześniejszej podbite przez siebie wyspy, z powodu zamieszek na nich. Ich utrata pozbawiłaby armii Tamriel baz zaopatrzeniowych na nadchodzącą zimę. Legiony pozostały na wyspach, a wielka flota powróciła do Cesarstwa po nowe zapasy. Rada Starszych namawiała Cesarza do powrotu na Tamriel razem z flotą, jednak Cesarz odmówił. Jak się okazało ocaliło mu to życie, gdyż flota w drodze powrotnej poniosła ciężkie straty z powodu sztormu.
Ciężka zima i złe warunki pogodowe przyniosły duże straty armii Tamriel. Jednak flota dalekowschodnia utrzymała dostawy zaopatrzenia, jednakże były one zbyt małe i nieregularne. Powodem była olbrzymia odległość między kontynentami oraz ciągłe i straszliwe sztormy. Dlatego Cesarz zdecydował się osiedlić kolonistów w nowej prowincji, aby ci zajęli się zapatrzeniem armii. Zaraz po zimie nastąpiło upale lato, zamiast wiosny i zarazem wielka susza. Nieurodzaj jeszcze bardziej ograniczył zapasy i uszczuplił pokłady żywności.
Pomiędzy miastami Septimia i Ionitih znajdowało się wiele posterunków oraz szlak łączący oba miasta, zbudowany przez legionistów. Jednak posterunki opustoszały, a komunikacja między wojskami było bardzo słaba, ludzie mogli się przemieszczać tylko w dużych grupach. W przypadku zbyt małych byli eliminowani, sam Cesarz był coraz bardziej odizolowany, tracił połączenie z Cesarstwem, jedynie za pomocą magii mógł kontaktować się z Radą. Zdając sobie sprawę z porażki Rada Starszych próbowała namówić Uriela do ewakuacji. Ten odmówił argumentując, że osłabiona przez sztormy flota nie ocali wszystkich.
Kiedy z Tamriel do Cesarza dotarła ciężko pokiereszowana przez sztormy flota z zapasami, Cesarz dalej postanowił bronić swoich zdobyczy. Wysłał brygadę magów do floty, aby ta osłabiła sztormy, tym samym Cesarz pozbawił się jednych zwiadowców oraz łączności z Cesarstwem.
W 290 roku liczne wojska Tsaesci podeszły pod Septimię oraz Ionith. Uriel wycofał się do Ionith i postanowił przebić się do Septimii. Nie obrał jednak prostego zbudowanego przez legion szlaku. Po drodze natknął się na siły Tsaesci, które pokonał, po czym dalej wycofywał się do Septimii.
Uriel V został zabity w bitwie pod Ionith. Walczył w szeregach dziesiątego legionu na pierwszej linii, a jego śmierć pozwoliła na odwrót pozostałym oddziałom do Septimii, a po przybyciu floty na ewakuację ocalonych Tamrielczyków. Jego śmierć zmusiła Legion do ucieczki z Akaviru i utraty zdobytych ziem. Na wieść o śmierci zostaje koronowany jego syn Uriel Septim VI, mający wtedy zaledwie 5 lat.
Rodzina[]
Uriel był żonaty z Thonicą, która urodziła mu syna Uriela, przyszłego cesarza. Przed wyruszeniem na Akavir miał romans z kobietą nieznanego imienia, która urodziła mu dwie bliźniaczki: Morihathę Septim i Eloise Septim, które zostały przyjęte w poczet rodu.
- Ojciec - Cephorus Septim II
- Żona - Thonica
- Syn - Uriel Septim VI
- Córka - Morihatha Septim
- Zięć - Ulfe Gersen
- Córka - Eloisa Septim
- Wnuk - Pelagius Septim IV
| Poprzednik Cephorus Septim II 3E 268 |
Tytuł Cesarz Trzeciego Cesarstwa |
Następca Uriel Septim VI 3E 290 |