Uriel Septim VII – dwudziesty pierwszy Cesarz Tamriel, żył 87 lat a panował przez 65 lat - jeszcze całym niepodzielonym Tamriel. Uriel Septim VII jest synem Pelagiusa Septima IV. Uriel doszedł do władzy w 3E 346, i panował przez kilka dziesięcioleci. Zmarł w 3E 433. Panowanie Uriela nie wprowadziło zbyt wielkich zmian na kontynencie Tamriel.
Historia
Uriel VII przyjął tytuł Cesarza Tamriel, gdy jego ojciec, Pelagius Septim IV zmarł w roku 3E 368. W chwili śmierci Pelagiusa, Tamriel było w środku długiego procesu zjednoczenia między prowincjami. Uriel w wieku lat 22, starał się kontynuować integrację poprzez realizację śmiałych, agresywnych posunięć w polityce w ramach Cesarstwa i na jego obrzeżach.
Pierwsze dekady życia Cesarza Uriela naznaczone zostały przez agresywne ekspansje państwa, zwłaszcza na wschodzie, w prowincji Morrowind i Czarnych Mokradłach. W tym okresie Uriel korzystał z wsparcia i rady jego bliski doradcy, Cesarskiego Maga Bitewnego Jagara Tharna.
Uriel był mężem księżniczki Cauli Voria. Choć był uwielbiany przez piękne kobiety i podziwiany przez ludzi, prywatnie był bardzo nieprzyjemny, arogancki i ambitny. Uriel nie czuł się dobrze w swoim małżeństwie dlatego zdradził żonę czego owocem było spłodzenie nieślubnego syna imieniem Martin, który zastąpił go na tronie, ale tylko na krótko. Związek stopniowo coraz bardziej upadał, a jego troje dzieci miało świadczyć o tym nieszczęśliwym małżeństwie.
Uriel został porwany i spędził około 10 lat w Otchłani, gdy z niej wyszedł bardzo się zmienił, stał się pełen dumy, energii i ambicji. Stał się także konserwatywny i pesymistyczny i stało się jasne, że dni jego śmiałej polityki minęły. W czasie jego nieobecności, zdrajca Jagar Tharn przejął władzę w Cesarstwie i to spowodowało stały spadek dobrobytu gospodarczego i pozwoliło to wielu lordom i królom zakwestionować autorytet cesarstwa. Kiedy Jagar ostatecznie obalony w 3E 399, Uriel Septim odwrócił się od agresywnej kampanii zastraszania i zaczął stosować spokojną politykę z ograniczoną siłą militarną. Imperium rozpoczął się okres pokoju i dobrobytu porównywalnego do tego z wczesnych lat panowania Uriela, tego samego roku cesarza chciał polepszyć stosunki z Orsinium i uznał ją za pełnoprawną prowincje cesarstwa.
3E 403 r umiera przyjaciel cesarza, król Daggerfall Lysandus, a dwa lat później wraca jako duch i panoszy się po ulicach Daggerfall, cesarz zaniepokojony tym wysyła agenta na zbadanie tej sprawy. Tego samego roku wybucha Wojna o Betonię cesarz bezpośrednio w niej nie interweniuje jednak do dzięki niemu udaje się wreszcie ułożyć stabilną sytuację w regionie Zatoki IIilak.
Po ustabilizowaniu sytuacji na zachodzie Uriel zwraca się na wschód w kierunku Morrowind tam razem z pomocą króla Helseth Hlaalu próbuje umocnić wpływy cesarstwa, przy pomocy Ostrzy próbuje przenieść ciężar władzy Morrowind z Wielkiej Rady na dwór Helseth. Uriel pod na to w tym czasie planował zasiedlenie Vvardenfell i obalenie Trójca aby religia cesarska stała się dominująca w strefach Rodu Hlaalu i na nowych osiedlach na wyspie Vvardenfell. W 3E 414 wicekról Morrowind Vedam Dren znosi stary traktat pokojowy tym samym wyspa Vvardenfell zostaje skolonizowana, jednak na wyspie szaleją popielne
W 3E 427 r w Morrowind pojawia się Nerevaryjczyk który zostaje zwolniony na polecenie cesarza i nieświadomie przyczynia się do wypełnienia woli cesarza, Trójca i
Uriel jednak wciąż potrzebował zaufanego doradcy i pomocnika, jednocześnie musiał wybrać osobę całkowicie lojalną, udało mu się znaleźć osobę wprost idealną a mianowicie almerskiego czarodzieja Ocato który został Cesarskim Magiem Bitewnym, Ocato przez długi czas wspomagał cesarza i stał się jego zaufanym doradcom, doszło do tego że Ocato został Wysokim Kanclerzem co oznaczało że to on przejmie władze w cesarstwie po jego śmierci dopóki jego synowie nie dorosną. Po wydarzeniach z Otchłani jego żona rozwiodła się z nim.
W 3E 433, roku Akatosha, Uriel Septim VII jeszcze rządził Tamriel, jednak jest ścigany przez zabójców. Cesarz, aby schronić się przed zabójcami ucieka do więzienia, gdzie znajduje się tajne wyjście. W czasie swojej ucieczki przekazuje przyszłemu Czempionowi Cyrodiil "Amulet Królów", zanim zostaje zabity przez zamachowca. Cesarz, słysząc o niedawnych zabójstwach innych jego synów, próbował dokonać ucieczki poprzez sieć korytarzy pod cesarskim więzieniem. Cesarz panował w Tamriel 55 lat i był w wieku 87 lat kiedy umarł. Uriel był w pełni świadomy jego zbliżającej się śmierci i zagrożenia nadciągającego do Tamriel.
Po śmierci Uriela następuje zgaszenie Smoczych Ogni, pozwoliło to na otworzenie wrót między Tamriel i Otchłanią. Po jego śmierci władze przejmuje Wysoki Kanclerz Ocato razem z Rada Starszych.
Razem z Urielem zostają zamordowani jego trzej synowie, Cesarz jednak posiadał jeszcze jednego nie ślubnego syna Martina, którym potajemnie opiekowały się Ostrza. Martin potem zastępuje go na tronie cesarza Tamriel do jego bohaterskiej śmierci i poświecenia się dla cesarstwa, aby ocalić Mundus.
Rodzina
- Ojciec - Pelagius Septim IV
- Żona - Caula Voria
- I Syn - Geldall Septim - najstarszy syn cesarza miał objąć tron po jego śmierci.
- II Syn - Enman Septim
- III Syn - Ebel Septim - najmłodszy syn cesarza.
- IV Syn - Martin Septim - bękart cesarza zastąpił go na tronie po śmierci pozostałych dziedziców.
- V Syn - Calaxes Septim - niechciane dziecko, kapłan Jedynego.
Ciekawostki
- Panował przez 65 lat co czyni go najdłużej panującym cesarzem Tamriel.
- Przyjaźnił się z Lysandusem.
- Jest bardzo religijny.
| Poprzednik Pelagius Septim IV |
Tytuł Cesarz Tamriel |
Następca Martin Septim |
| Poprzednik Pelagius Septim IV |
Tytuł Właściciel Amuletu Królów |
Następca Mankar Camoran |
| Poprzednik Pelagius Septim IV |
Tytuł Głowa Rodu Septimów |
Następca Martin Septim |